✍ مشاهدات یکی از فعالان فتنهٔ ۸۸ از اعتراضات و آشوب‌های فرانسه 🔻 «حمزه غالبی» رئیس شاخه جوانان «میرحسین موسوی» در انتخابات که در فرانسه زندگی می‌کند، نکات جالبی درباره این روزهای فرانسه نوشته است: 🔸برای داشتن درک واقعی و غیرفانتزی از اینکه در جامعه نسبتا دموکراتیک مثل فرانسه با شورش یا تظاهرات خشن چطور برخورد می‌شه یک سری از جزئیات این تجربه رو تو این رشتو تکمیل می‌کنم: 🔸من خودم شخصا تو تجمع جلیقه‌زردها از سر کنجکاوی شرکت کردم. پلیس یک جاهایی رو اجازه می‌داد تجمع شکل بگیره با دو تا نکته؛ ۱. هرکسی وارد منطقه می‌شد قبلش بازرسی می‌شد که وسیله قابل پرتاب یا قابل احتراق یا ابزار خشونت با خودش نداشته باشه. ۲. اگر از محدوده خارج می‌شدی به‌شدت برخورد می‌کرد. 🔸به‌شدت که می‌گم منظورم اینه که پلیس وقتی می‌زنه جوری می‌زنه که دیگه احتمال آسیب جدی هست. شوخی ندارند و خیلی مجهز هستند. گلوله جنگی شلیک نکردند اما گلوله ساچمه پلاستیکی و گاز اشک‌آور مفصل استفاده می‌شه. جوری که ۲۵۰۰ نفر زخمی، ۱۱ نفر کشته و ۲۴ نفر یک چشم خود را از دست داده‌اند. 🔸هیچ اعتراف تلویزیونی پخش نشد. اما من خودم گزارش رادیویی از جلسه دادگاه بازداشت‌شدگان گوش دادم که تعریف می‌کردند جوگیر شدیم فلان چیز رو خراب کردیم و از قاضی طلب تخفیف می‌کردند. اما در هر صورت ۱۰هزار دستگیری موقت رخ داده که به ۳۲۰۰ حکم قضایی از جمله ۴۰۰ حکم محکومیت زندان ختم شد. 🔸از جمله بازداشت‌هایی که محل نقد فراوان در جامعه فرانسه شد، بازداشت‌های پیشگیرانه بود. یعنی کسانی که پلیس و سیستم امنیتی فرانسه فهرست کرده بود، اراذل‌واوباشی هستند که می‌خواهند در تجمعات خشونت به خرج بدهند قبل از تجمع، قبل از اینکه جرمی کرده باشند، بازداشت موقت می‌کرد. 🔸مکرون و وزیر کشور بارها در مصاحبه‌های خودشون تاکید می‌کردند حق تظاهرات، حق شهروندی است. اما ما با خراب‌کاری برخورد می‌کنیم و به کسی اجازه نمی‌دیم نظم عمومی را به هم بزند. 🔸در گفتار، مقامات سعی می‌کردند نشان بدهند که اعتراضات اقتصادی را می‌شنوند، ولی ادبیات تند و محکم علیه خراب‌کاری دارند. 🔸واکنش جامعه هم در نظرسنجی‌ها این‌طور اکثریت قریب اعتراض فرانسوی‌ها از حق اعتراض جلیقه‌زردها دفاع می‌کردند. اما در انتخاباتی که چند ماه بعد از شروع این اعتراضات انجام شد، لیست جلیقه‌زردها حتی یک‌درصد آرا رو به دست نیاورد. 🔸نکته جالب دیگه واکنش جامعه مدنی محکوم‌کردن بدون اما و اگر خشونت توسط همه طیف‌های سیاسی بود. با وجود اینکه خیلی‌ها معتقد بودند پلیس خشونت خارج از حد قانون داشته است، جوری که بیش از ۳۰۰ پرونده قضایی علیه پلیس هم تشکیل شد. 🔸البته این را در نظر بگیرید که اگر داعش (معادل مجاهدین و الاحوازیه و... برای ما) فعالیتی بکند قطعا پلیس ضدتروریست با خشونت می‌ترکوندشون. نه فقط تو خود فرانسه که بعضی از فرانسوی‌ها که عضو داعش شده‌اند به دستور اولاند در سوریه عراق ترور شدند. 🔸بعد از عملیات‌های تروریستی نیروهای ارتش با لباس نظامی و اسلحه جنگی در گروه‌های چند نفری و انگشت به ماشه در جاهای حساس شهر از جمله ایستگاه یا محله‌های پرتردد گشت دارند. از نهادهای دولتی مهم مثل پلیس، فرمانداری یا وزارتخانه هم حفاظت مسلح دارند. 🔸نکته آموزنده نه برخورد با شورش که در فرانسه به‌نظر من به‌شدت خشن بود، بلکه آزادی گفت‌وگو و اقدامات سیاسی بعدش و البته اجماع همه نخبگان و فعالین سیاسی در محکوم‌کردن بدون اما و اگر خشونت بود. هر شب تلویزیون برنامه بود با حضور موافقان و مخالفان و نمایندگان معترضان در نقد و گفت‌وگو بود. 🔸و از اون مهم‌تر که جلیقه‌زردها هم دو تا لیست درست کردند و در انتخابات بعدی شرکت کردند. هرچند دو لیست با هم رای‌شون به‌زور یک‌درصد شد. اما کسی مانع از شرکتشون در انتخابات نشد. 🆔 @Masaf