📝 ادامه متن 🔸در ارتباط با ناوهای هواپیمابر و ناوگروه همراه آنها بایستی توجه داشت که اگرچه این ناوها از منظر استعداد تسلیحاتی و تجهیزاتی بسیار قوی هستند اما به دلیل توان پایین قدرت مانور و مقابله با تهاجم نامنظم شناورهای موشک انداز سپاه پاسداران یا موشک های سطحی ارتش بسیار آسیب پذیر هستند. 🔸در رابطه با سامانه دفاع هوایی و موشکی پاتریوت نیز آمریکا در سپتامبر سال 2018 چهار آتشبار سامانه پاتریوت را از کشورهای کویت، قطر، عمان و بحرین به بهانه به روزرسانی خارج کرد و اکنون فقط یکی از این سامانه ها جایگزین کرده که البته قرار است این سامانه در پایگاه هوایی العدید قطر به منظور پشتیبانی از نیروهای آمریکایی مستقر شود. 🔸نیروی هوایی آمریکا دو نمونه جنگنده پنهانکار پیشرفته در اختیار دارد؛ جنگنده های F-22 که فناوری تولید این جنگنده ها فقط در اختیار آمریکا است و به هیچ کشور دیگری حتی به رژیم صهیونیستی ارائه نداده و جنگنده های پنهانکار F-35 که فناوری تولید آن در اختیار سایر کشورها نیز بوده و رژیم صهیونیستی در حال حاضر تنها دارنده این جنگنده پنهانکار در منطقه محسوب می شود. 🔸نیروی هوایی آمریکا حدود دو هفته پیش شش فروند جنگنده F-35A را به پایگاه الظفره امارات اعزام کرد. در واقع این جنگنده ها جایگزین شش فروند جنگنده پنهانکار F-22 شدند که به مراتب مهلک تر و خطرناک تر از جنگنده های F-35A هستند، اما آمریکا با اعزام جنگنده های F-35A به منطقه غرب آسیا دو گزاره اصلی را دنبال می کند؛ 1- جنگنده های F-22 به رغم اینکه پیشرفته تر و مهلک تر هستند اما به دلیل منحصر به فرد بودن و احتمال شناسایی معرف های این هواپیما توسط روسیه، ایران و حتی کشورهای عربی، امکان اجرای عملیات مشترک با سایر بسترهای عملیاتی مانند جنگنده های F-15 یا F-16 را نداشتند اما این امکان برای جنگنده های F-35 تعریف شده است. در این رابطه نیروی هوایی آمریکا در ماه ژانویه در یک رزمایش مشترک هوایی به نام پرچم سرخ 2019 که از قرار معلوم عربستان سعودی نیز در این رزمایش شرکت فعال داشته، سناریوهای تهاجمی عملیات مشترک جنگنده های F-35 و F-15 را تمرین کرده است. 2- رژیم صهیونیستی تنها دارنده جنگنده های F-35 در منطقه است. به عبارت دیگر با حضور جنگنده های F-35A آمریکا در منطقه با تمرکز بر عراق و سوریه، امکان حضور جنگنده های F-35I رژیم صهیونیستی تا نزدیکی مرزهای ایران نیز میسر می شود. هفته گذشته چهار فروند بمب افکن سنگین B-52 نیز به پایگاه هوایی العدید قطر اعزام شد. اعزام این بمب افکن ها نیز موضوع جدیدی نیست. در واقع آمریکا پیشتر و در زمان جنگ دوم خلیج فارس که به سقوط دولت بعث عراق منتج شد از این بمب افکن ها در منطقه استفاده کرده است، اما نکته جالب این است که بمب افکن های B-52 نیز جایگزین بمب افکن های B-1 آمریکا شدند. برابر اعلام نیروی هوایی آمریکا حدود یک ماه پیش بمب افکن های B-1 به دلیل نقص فنی به آمریکا باز گشتند و کماکان زمین گیر هستند. بر اساس ساختار سازمانی فرماندهی مرکزی نیروهای آمریکا در منطقه غرب آسیا موسوم به سنتکام، آمریکا بایستی در پایگاه هوایی العدید قطر اسکادران بمب افکن فعال داشته باشد، از این رو مقامات نظامی آمریکا تصمیم گرفتند که بمب افکن های B-52 را جایگزین بمب افکن های B-1 کنند. 🔸 نکته مهمی که در رابطه با بمب افکن های B-52 بایستی اشاره شود این است که این بمب افکن ها از سطح مقطع راداری بالایی برخوردار هستند؛ به عبارت دیگر به محض بلند شدن از روی باند هواپیما در پایگاه هوایی العدید توسط سامانه های راداری و دفاع هوایی ایران قابل شناسایی و رهگیری هستند، ضمن اینکه این بمب افکن ها بر خلاف بمب افکن های B-1 از قدرت مانور کمتری برخوردار بوده و در مقابل سامانه های پدافندی ایران آسیب پذیر تر هستند، از این رو اعزام بمب افکن های B-52 از دو منظر قابل بررسی است: 1- ایجاد رعب و وحشت از حمله نظامی و اعمال فشار به مقامات ایرانی. 2- رویکرد تهاجمی اما نه در سناریو عملیات تهاجمی روز اول. 🔸از این رو با توجه به موارد اشاره شده، خروج ناوگان نیروی دریایی آمریکا از منطقه و استفاده از آرایش تهاجمی جدید با حضور جنگنده های F-35A ، F-15C و بمب افکن های B-52 از دو منظر قابل بررسی است: اول نگرانی فرماندهی مرکزی آمریکا از بروز هرگونه درگیری نظامی و آسیب دیدن هر یک از ناوهای هواپیمابر آمریکا توسط سپاه پاسداران یا نیروهای نیابتی آن در منطقه که یک شکست تمام عیار محسوب می شود. دوم خروج ناوگان نیروی دریایی که تا حد زیادی آسیب پذیر هستند و آمادگی برای اجرای عملیات تهاجمی با رویکرد حمله پیش دستانه. اما سوال اینجاست که آیا آمریکا با این استعداد تسلیحاتی توانایی اجرای عملیات تهاجمی به ایران را دارد؟ صفحه ٢ از ٣ ✅ @Masaf 📝 ادامه متن در پست بعدی 👇