♨️ سردرگمی متولیان و تصمیم‌گیران در خصوص کمبود پزشک
👤 سیدموید علویان اظهار داشت: امروزه دسترسی مردم به خدمات سلامت در اقصی نقاط کشور نسبت‌به ۳۰ سال پیش بسیار بهتر و ساده‌تر شده‌است.
🔹 وی افزود: یادمان نرود در برهه‌ای از زمان پزشکان فیلیپینی، هندی و پاکستانی در برخی از نقاط ایران مسئول ارائه خدمات درمانی به مردم ایران بودند و دچار کمبود جدی پزشک به خصوص در مناطق دورافتاده و محروم کشور بودیم، اما حالا ایرانیان در توسعه علمی سرآمد هستند.
🔸 علویان ادامه داد: حالا خبری از آن پزشکان خارجی نیست و در تمام نقاط کشور ارائه خدمات توسط پزشکان ایرانی انجام می‌شود. اما یکی از بحث‌های داغ روز جامعه پزشکی این است که آیا در حال حاضر تعداد کافی پزشک برای ارائه خدمت به مردم کشور وجود دارد.
🔹 وی افزود: اصولاً تصمیم‌سازی در خصوص میزان تربیت پزشکان و تعداد پذیرش رشته‌های پزشکی باید مبتنی بر چه شواهدی باشد، آیا ملاک نسبت پزشک به جمعیت که در کشورهای دیگر مورد استفاده است، باید ملاک قطعی تصمیم‌گیری ما باشد.
🔸 علویان تاکید کرد: باید نگاهی به دیدگاه حاکمان و خود مردم کشورمان نسبت به مقوله سلامت و اهمیت آن داشته باشیم. شکی نیست که باید دسترسی مردم به خدمات تسهیل شود و این خدمات هم باید کیفی باشند، ولی آیا با تولید انبوه پزشک، می‌توانیم دسترسی و کیفیت را تضمین کنیم.
🔹 وی اضافه کرد: آمار تربیت نیروهای جامعه پزشکی در سال‌های اخیر، میزان مهاجرت به خارج از کشور و نبود سیستم روشن ارائه خدمات و مدل ارائه خدمات مناسب در قالب پزشک خانواده، همگی حاکی از سردرگمی میان متولیان و سیاست‌گذاران عرصه تصمیم‌گیری در مورد ظرفیت‌های پذیرش رشته پزشکی هستند ولی حالا اگر ما سوال کنیم بر چه اساسی قصد افزایش ظرفیت پذیرش رشته‌های پزشکی را دارند محکوم به انحصار خواهی می‌شویم!!!.
🔸 وی گفت: نکته مهم دیگر این است که آیا نباید به جای بهبود مدل ارائه خدمت و ارتقا جایگاه خدمتی واقعی پزشکان و اجرای درست پزشک خانواده و سیستم ارجاع و بومی کردن پذیرش‌ها دنبال افزایش ظرفیت‌های پذیرش رشته‌های پزشکی باشیم.
🔹 علویان افزود: پیشنهاد معقول این است که تصمیم عجولانه نگیرید. با بخش‌های مختلف از جمله مرکز پژوهش‌های مجلس و سازمان نظام پزشکی مشورت کنید. تشکیل کارگروه بررسی موضوع و تصمیم‌گیری مبتنی بر شواهد خواسته‌ای معقول است./خبرگزاری مهر
✍🏼 در پاسخ به موارد مطرح شده می‌توان چند مسئله را ذکر کرد؛
۱.چطور در وزارت بهداشت زمانی که آمارهای سازمان بهداشت جهانی همسوی با نظرات بزرگواران است مستنداتی محکم به حساب می‌آید اما زمانی که خلاف نظرشان باشد نباید ملاک تصمیم‌گیری باشد؟!
سرانه پزشک در کشورمان ۱۱.۷ پزشک به ازای هر ۱۰ هزار نفر است، درحالی‌که اکثر کشورهای اروپایی سرانه‌ای بین ۳۰ تا ۵۰ دارند.
۲. اگر چه دسترسی مردم به خدمات نسبت به ۳۰ سال پیش بهتر شده است اما بدنیست بدانیم معیار سنجش رفاه مردم و دسترسی به خدمات، مقایسه‌ی وضعیت کنونی با چند دهه قبل نیست، بلکه باید با وضعیت کنونی استاندارد جهانی رفاه مقایسه شود!
۳. کمبود پزشک عمومی و متخصص در مناطق شهری، با صفوف طولانی و نوبت دهی‌های طولانی و در مناطق محروم با نبود پزشک و متخصص، به وضوح قابل مشاهده است.
حل مشکل دسترسی و توزیع پزشک در مناطق، با پزشکِ وجود نداشته، چگونه امکان پذیر است؟!
۴. کمبود پزشک باعث می‌شود، بار درمان بیماران بر دوش تعداد محدود پزشکان فعلی بیافتد و همین مسئله می‌تواند با مشکلاتی در ارائه خدمت همراه شود. تحمیل بیش از حد فشار کاری بر پزشکان و خستگی دائمی آن‌ها احتمال وقوع خطا‌های پزشکی را بالا برده و کیفیت خدمات را پایین می‌آورد.
این در حالی است که همچنان متولیان و تصمیم بگیران، سردرگم هستند و نیاز به تحقیقات بیشتری برای تصمیم گیری دارند.
💡 متاسفانه تعارض منافع بین منافع این صنف و منافع عمومی باعث شده از افزایش ظرفیت پذیرش در این رشته‌ها جلوگیری شود.
#بحران_کمبود_پزشک
#نظام_سلامت
✅ کانال واحد سلامت مؤسسه مصاف(سلام)
@masaf_salam