تکرار غزه پیروزی همیشه شکل دو انگشت نیست که باهم علامت v را درست کنند.‌ گاهی چهره اش خاکی است و حتی شاید خطی خون هم از کنار پیشانی تا چانه اش سُر خورده باشد.‌ وقتی ۱۵ سال قبل در سالگرد مقاومت ۲۲ روزه غزه، ۲۹ دی را به نام این باریکه در تقویم‌ها ثبت کردند، هدف چه بود؟ جز اینکه مقاومت قهرمانانه این مردم هر ساله در اذهان یادآوری شود؟ اما اکنون بیش از یک سال است که هر روز، روز غزه بوده است. نه تنها در تقویم ایران که در روزشمار زندگی همه انسان‌ها.‌ پیروزی می‌تواند تکرار باشد، تکرار شنیدن هر روزه یک نام در اخبار جهان، یا باز ارسال هزاران باره محتویات جیب یک مبارز پس از کشته شدن، یا غلبه قلم موی زنی به نام هبه زقوت بر دروغهایی که می‌خواهند فرهنگ فلسطین را به نام خودشان ثبت کنند. پیروزی، شعر هبه ابونداست که غزه‌ای بدون محاصره را در بهشت به تصویر می‌کشد، تئاتری که ایناس السقا برای اهالی فلسطین نوشته و من اکنون می‌توانم در سایتها درباره‌اش بخوانم. پیروزی حتی می‌تواند نشان دادن منظره‌ای زشت و کریه به دنیا باشد. همان‌طور که مردم غزه با صبوری‌شان توحّش بی حد و اندازه اسرائیل را برای همه به نمایش گذاشتند. غزه هر روز تکثیر می‌شود، خودش و پیروزی اش. به قلم فهیمه فرشتیان عکس از فضای مجازی 29 دی 1403 💠@mashhadname 🔸روایت بچه محل های امام رضا علیه‌السلام 🔹شما هم راوی باشید🌱 ارسال روایت از طریق: 💬 @mah_rafiei