اربعین عراقی تکرار ناپذیر مجید بهستانی شب جمعه تون امام حسینی. تازه از پیاده‌روی برگشتم و نائب همه تون. پدیده اربعین در جهان منحصر به فرد، و در علوم اجتماعی حائز اهمیت ارزش مطالعاتی. میشه و باید ساعتها درباره آن حرف زد. دانشکده های علوم اجتماعی ما که یا خواب تشریف دارند یا زبان تفسیر و تبیین شان در درک آن الکن. اگر از نظر جامعه‌شناسان و اندیشمندان سیاست، غرب آسیا محل طولانی ترین زخمها و درگیریهای خونین است، چگونه ۲۰ میلیون آدم اینقدر «انسانی» با یکدیگر رفتار می‌کنند، در حالیکه کمی پیشتر، مقابل هم، ۸ سال جنگ خونینی تجربه کردند؟ آیا دیگر از دعوای عرب و عجم خبری نیست؟ چرا هست. آیا همه شیعیان عراقی تصویر مثبتی از ایرانیان دارند؟ نه آنطور. ولی پای امام حسین وسط که بیاد دیگر عرب و عجم ندارد؛ همه متحد. مردم‌شناسی و دانش ارتباطات باید به میان بیاید. میزبانی زائران حسینی برای عراقیها سبب «شرف» خود و قبیله خویش شناخته میشه و اگر از سوی زائران تحویل گرفته نشوند، آن را نشانه غضب حضرت می‌دانند. برای همین، با تمام وجود، بلکه بیشتر از آن، خود را در اختیار زائران قرار می‌دهند: اهل و عیال، خانه، طعام و هر چیز دیگر. اگر تو را خسته جان بیابند، به خانه و خیمه خویش میخوانند و کولر و حمام گرم و ماساژ و غذای گرم. قدم به قدم این اتفاق می‌افتد. چند سال است این سفر معنوی را تجربه میکنم و به گمانم اگر در ایران یا جای دیگر چنین مراسمی برپا بود، چنین پذیرایی انجام نمی‌شد‌. این بخشی از فرهنگ آنهاست. ولی بعد از اربعین، یا نیمه شعبان که اتفاق مشابه می‌افتد، دیگر این انس و الفت نیست؛ کمتر هست. https://eitaa.com/mbehestani