هدایت شده از سر عشق
به نام معماری
کنار حجم مکعب و آینه کاری
نقوش ناب مقرنش ، خطوط زنگاری
ساباط، هشتی و دالان، حیاط، مهتابی
دلیل، باغچه و سایه بان و گلکاری
و رنگهای مخدر، میان ارسی ها
که فرش کرده زمین را، به نقش درباری
تویزه، طاق و گنبد، و قوس و قوس و قوس
گرفته شش جهتم را ، کمان تکراری
و لمس خوب گذشته، کنار این احجام
مسافری به گذشته شدیم ، انگاری
و باغها به کمال و مسیرها گویا
و حجره های تعلم ، مرام بازاری
چه لذتیست در این حس و حال و نوستالژی ؟
اگر که دل به پیام علوم نسپاری؟!
تمام این عظمت ، درس عشق و ایمان است
لطیفه ایست مجسم به نام معماری
سر عشق
اشعار آیینی شراره(زهرا) وقار
https://eitaa.com/serreeshgh