✅ اصل اولی عدم استعمال دارو است و اگر در مواردی ضرر داشته باشد، استفاده از آن حرمت دارد 💢 گزارش پایگاه خبری – تحلیلی مفتاح علوم انسانی اسلامی به نقل از مدرسه تخصصی فقه نظام از درس خارج فقه داروسازی حجت‌الاسلام والمسلمین محسن ملکی ابرده 🔹 دفع به معنی پیشگیری و رفع به معنی درمان می‌باشد. بحث از دارو و دواء در اینجا معنی پیدا می‌کند یعنی در راستای یکی از مدرَکات عقلی انسان مبنی بر اینکه الصحة حسن و السقم قبیح. انسان فعّالِ از نظر عقلی می‌گوید: سعی کن سالم باشی و بیمار نشوی؛ لذا برای دفع و رفع این آفت و بیماری، از دارو استفاده می‌کند. 🔹 دواء (یا دارو یا تریاق یا پادزهر) عبارت است از چیزی که نسبت به آفت در بدن انسان قدرت دافعه و رافعه دارد. طبق بیان شرع و همچنین تایید متخصصین، دارو عبارت است از پادزهری که خود نیز از سموم است. 🔹 طبق قواعد فقهی و اصولی در این بحث یک اصل تأسیس می‌شود مبنی بر اینکه در باب پیشگیری و درمان نسبت به عوامل ایجابی، اصل اوّلی عدم استعمال دارو است. استعمال دارو، فعل مکلّف است و فقه دررابطه ‌با فعل مکلّف بحث می‌کند و در مانحن‌فیه باتوجّه به مطالب مذکور، اصل اوّلی عدم الاستعمال است. گرچه از نظر شرعی نگوییم عدم الجواز اما کراهت دارد. البتّه در جایی که ضرر قابل توجّهی داشته باشد حرمت دارد. 📝 متن کامل: http://ihkn.ir/?p=27099 ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ـ_ #مبانی_علوم_انسانی_اسلامی #درس_خارج #مشهد 🔳 با #مفتاح_اندیشه همراه باشید 🆔 @meftahandishe_com