یک سوال اساسی جهت تفکر چرا در آیات و روایات گفته اند امر به معروف و نهی از منکر؟ چرا نگفته اند امر به واجب و نهی از حرام ؟ یعنی چرا از کلمات معروف و منکر استفاده کرده اند نه از کلمات واجب و حرام ؟! در جواب باید گفت حکمت ها و دلایل متعددی دارد اما یکی از دلایل آن این است که، معروف یعنی چیزی که علاوه بر دین، نزد عقل و فطرت نیز شناخته شده و معروف است و منکر یعنی چیزی که نزد عقل و فطرت ناشناخته و نکره است. با این توضیح حتی اگر کسی مسلمان هم نباشد باید امر به معروف و نهی از منکر کند. یعنی اگر انسانی که دارای عقل و فطرت باشد آنچه مخالف عقل و فطرت است او هم باید امر به معروف و نهی از منکر کند. پس در جامعه، هر شهروندی چه مسلمان و چه غیر مسلمان، نباید نسبت به ناهنجاری‌های اجتماعی که خلاف عقل و فطرت هستند بی تفاوت باشد. لذا امر به معروف و نهی از منکر دایره ی وسیعی دارد که بی عفتی و بی حجابی بخشی از آن است اما نباید تمام امر به معروف و نهی از منکر را منحصر در این موضوع دانست. بنابراین همه شهروندان نسبت به هم مسئول هستند و افراد جامعه نباید راجع به منکراتی همچون ظلم و فساد و تبعیض و بی عفتی و مردم آزاری و نابودی محیط و پیمالی حقوق و... بی تفاوت و خنثی باشند. و باید امر به عدالت و انصاف و رعایت حقوق و عفاف و حیا و اخلاق و مهرورزی داشته باشند. #حیدری @meh_shekan