💠 ولایت فقیه و حاکمیتِ حاکم دینی در کلام امام صادق علیه السلام مَنْ کانَ مِنْکُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوى حَدیثَنا وَ نَظَرَ فِی حَلالِنا وَ حَرامِنا وَ عَرَف أَحکامَنا... فَلْیَرْضَوْا بِهِ حَکَماً. فإنّی قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَیْکُمْ حاکِماً. فاذا حکم بحکمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحکم الله و علینا رَد و الرّادُ علینا الرّادُ علی اللهِ و هَو علی حَد الشّرکِ بالله از شما  کسى که حدیث ما را بشناسد و روایت کرده، و در حلال و حرام ما فقیه وصاحبنظر شده و احکام و قوانین ما را شناخته است ... بایستى او را به عنوان حکَم بپذیرند؛ زیرا که من او را حاکم و ولی بر شما قرار داده ‏ام. پس آنگاه که به حکم ما حکم نمود و از وی نپذیرفتند بی گمان حکم خدا را سبک شمرده و به ما اهل بیت پشت کرده اند و کسی به ما پشت کند به خداوند پشت کرده و این در حد شرک به خداوند است. (منبع :شیخ حر العاملی، وسائل الشیعه، ج۱۸، ص۹۹) 🔺نکته مهم: امام صادق در پایان از لفظ «  حاکما  » استفاده می کنند نه از لفظ «  حَکَما  »، زیرا حَکَما بر معنای قاضی دلالت دارد اما لفظ حاکما به معنای مطلق حاکم، در زمینه های مختلف. در زبان عرب به آن ذکر عام بعد از خاص گویند. لذا شیخ انصاری( ره) در همین مورد چنین می گوید: «لفظ حاکم در مقبوله نفوذ حکم او، در تمام شئون و زمینه هاست و مخصوص امور قضایی نیست. از این رو امام علیه السلام لفظ حَکَم را به کار نبرد بلکه بجای آن لفظ حاکم را برده تا عمومیت داشته باشد....»( القضاء و الشهادات، ص۴۸) @mehshekan