📣 شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی؟ در دام و دانۀ جمهوریت ترکی برای هویت ایرانی 👤 حمید عظیمی ✂️برش هایی از متن 🔹پرشور اما بی‌خشونت، پیشبینی‌گریز اما قاعده‌مند، اصیل اما متنوع، با چنین مکانیسم انتخاباتی زنده و پرحرارتی، جمهوری همسایه باز چشمان ایرانیان را به خود خیره کرده است. بعد از چندین تجربۀ تلخ در انتخابات و اغتشاشات، چرا تهران به چشم تمجید نظاره‌گر ترکان نباشد؛ خاصه وقتی که رقبای ترک باز توانسته‌اند ارادۀ خود را با سلاح ارزان صندوق به غرب تحمیل کنند؟ 🔹ایران و ترکیۀ مدرن میراث سنگینی از این گذشتۀ متمایز به دوش می‌کشند و همین گذشته در عصر مدرن خود را بازتولید می‌کند. شاید به همین دلیل است که سیاست مدرن در ایران با حرکت انقلابی مشروطه و در ترکیه با حرکت اصلاحی تنظیمات آغاز گردید. اگر کنسرسیوم دارسی در 1901 نخستین چاه نفت خاورمیانه را در مسجدسلیمان بنا نمی‌نهاد، بعید بود وضع نهاد دولت مدرن برای پارسیان دری با پارسیان اردو و پشتو تفاوتی می‌داشت. 🔹 نظام ریاستی متکی بر دموکراسی حزبی، هرقدر که مسحورکننده و الهام‌بخش، هرگز نمی‌تواند بافت اجتماعی پرتکاپوی ایران را پیوندی پایدار دهد. این موضوع حتی بدون استدلال به دشمنی‌های خارجی و واگرایی‌های قومیتی نیز صادق است. اگر جمهوریت از 1923 و دموکراتیک شدن آن از 2001 توانست تعادل سیاسی را در ترکیه برقرار کند، به دلیل کمرنگ بودن تمایزات اجتماعی و همچنین قدرت پایین دولت در توزیع رانت بوده است. 🔗 متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید ©️ @mersadcss 🔷🔷🔷