📣 برای فلسطین یا فلسطینی؟
سیاسی‌سازی آرمان قدس
👤 نویسنده: حمید عظیمی
✂️برش هایی از متن
🔹هیچ شکی وجود ندارد که هستۀ سخت قدرت در ایران عمیقا و به طور سازش‌ناپذیری با رژیم صهیونیستی ستیزه دارند. اما در مقابل این یقین سلبی، تردید دارم که سیاستگذار ایرانی بتواند با تخیل تشکیل دولت کامل فلسطینی به وجد بیاید. ما از ابتدا حتی با دولتمند شدن حماس مخالف بودیم. البته معمولا دلیل مخالفت خود را نگرانی نسبت به گرفتار شدن حماس در مسئولیت معیشت شهروندان و کند شدن رویۀ جهادی آن عنوان کرده ایم. در پس این بیان، تردیدهای مشروعی پنهان شده است که از نیم قرن تعامل نزدیک ما با مجاهدان فلسطینی سرچشمه گرفته است. منشأ این تردیدها از تجربۀ تلخ لغزیدن فتح در پرتگاه اسلو فراتر می رود و به ماورای سیاست می رسد.
🔹 «طوفان الاقصی» و پیش از آن «مسیرات العودة» به درستی نشان داد ما بدون مجاورت مرزی با سکونت‌گاه‌های فلسطینیان هم می توانیم نیروهای بسیار قدرتمندی را در عمق کلونی های فلسطینی تزریق کنیم. در عین حال باید بپذیریم این سطح از اثربخشی در جبهۀ غربی غزه و ضعف مفرط ما در جبهۀ شرقی کرانه نمی تواند تصادفی باشد. نامقارنۀ غرب و شرق فلسطینی واقعیتی است که به اندازۀ ارادۀ مقاومت و فلسطینی ها، به طراحی سیاسی رژیم نیز باز می گردد.
🔹 بنابر آنچه بیان شد، شاید کار غزاوی ها تمام شده باشد و آنها سهم خود را ادا کرده باشند، اما تازه نوبت به ما در مرکزیت محور مقاومت رسیده است. دشواری ماجرا آن است که نقد کردن بهای گزاف خون‌های ریخته شده در غزه، به چیزی ورای میدان و دیپلماسی نیاز دارد. مسئلۀ فلسطینیان شرق نه موضوع ارضی است که مدخل نظامیان باشد و نه این گروه به معنای متعارف خود دولتمند هستند تا بتوانند موضوع دیپلماسی رسمی گردند. اینجا به روشنی باید به دنبال تلاش برای خلق یک حرکت سیاسی و انقلابی باشیم و نه سازمان شبه‌نظامی یا همپیمان دولتی.
🔗 متن کامل این یادداشت را در اینجا مطالعه کنید.
©️ @mersadcss 🔷🔷🔷