خطبه های نماز جمعه شاهدیه ۷ / ۱۰ ۱۴۰۳ خطبه اول  یکی از درخواست های ما از خداوند متعال در این بخش از دعای شریف مکارم الاخلاق این است «وَ طِيبِ الْمُخَالَقَةِ» «مخالقة» به معنای معاشرت است. و «طیب المخالقة» یعنی حُسن معاشرت. زندگی انسان در این جهان دو جنبه دارد: یکی جنبه فردی و شخصی است و دوم جنبه اجتماعی. بدین جهت در دستورات دینی هم وظایف فردی آمده است و هم وظایف اجتماعی. از جمله وظایف اجتماعی انسان حسن معاشرت با مردم است که از جمله فضائل اخلاقی است که بحث آن را قبلا داشتیم. اما آنچه امروز در ذیل این فراز از دعا می خواهم عرض کنم این است که معیار این حُسن معاشرت چیست؟ چگونه بفهمیم رفتار و گفتار ما با دیگران حسنه است یا خدای ناخواسته سیئه است. در روایتی از امام باقر ع آمده است که فرمود: حضرت علی ع در بستر شهادت وصایایی به فرزندان بزرگ و کوچک خود داشتند که یکی از آن وصایا این بود: «يا بَنِيَّ، عاشِرُوا النّاسَ‌ عِشرَةً إن غِبتُم حَنّوا إلَيكُم، وإن فُقِدتُم بَكَوا عَلَيكُم» فرزندان من! با مردم چنان معاشرت كنيد كه هر گاه از آنها جدا شدید، مشتاق ديدار مجدد شما باشند، و هر گاه شمار را از دست دادند از فراق شما گریه کنند. بحارالانوار / ۷۴ / ۱۶۳ اگر با مردم به نحوی رفتار کردیم که اینگونه به ما علاقه و محبت قلبی  پیدا کردند، این می شود حسن رفتار. اما اگر وقتی از آنان جدا می شویم ، بگویند الحمدلله که رفت، معلوم می شود رفتار ما نیکو نبوده است. در این فراز از دعا از خداوند متعال درخواست داریم که به ما کمک کند تا با مردم حسن معاشرت داشته باشیم. https://eitaa.com/mesbah_jome