🔘 کلماتی چند : ۳۱) هر‌کسی طالب نجات است باید فکر کند ، مبدأ خود را بیابد... (گاهی بسیاریِ) غفلت، به جایی می رسد که انسان خودش را فراموش می کند و اصلِ خودش را (نیز) فراموش می کند. ۳۲) ما اصلی داریم...منتها اصل خود را فراموش کرده ایم و کم کم خدای نکرده انسانِ خاکی می شویم. خاک را که به بهشت نمی برند. انسانِ زنده را به بهشت می برند. ۳۳) اگر کسی با صداقت به درگاه خدا برود، محال است خدا او را محروم کند. آن وقت [ آیا ممکن است ] کسی طالب او باشد و محروم بشود؟ ۳۴) طالب خدا کسی است که: چیزی را بخواهد که رضایت خدا در آن است، رضای خدا را بخواهد. ۳۵) وقتی انسان می تواند بگوید: من《 بنده ام 》که: آنچه خدا خواست این هم بخواهد، و آنچه خدا نخواست این هم نخواهد. اگر این طور شد، همه ی عالم شیطان شوند، نمی توانند این (شخص) را گمراه کنند. 💠@sadeghin_ir