📖 أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ...« تو خدایی هستی که برای بندگانت دری را به سوی عفو خود باز کردی و آن را توبه نام نهادی» 🔹اگر انسان مقداری از عمر خویش را با کارهای خوب بگذراند و مقدار ديگر را هم با کارهای بد، مسلم است که خدا همه کارهای وی را، بد حساب نمی‌کند و پاداش کارهای خوبش را می‌دهد وگرنه خلاف عدالت است. پس توبه چه نقشی در سرنوشت او دارد؟ 🔸اگر باب توبه نبود، در اين صورت کسي که نیمی از عمر خود را در کارهای بد و نیمی را در کارهای خوب گذرانده است، در آخرت بايد عمر آخرتی‌ وی به دو بخش تقسيم شود و بخش اول را در جهنم و بخش دوم را در بهشت به سر برد و این عین عدالت بود. اما آيا اين حالت با گشایش باب توبه برای بندگان مساوی است؟ هرگز، اين دو بسيار متفاوت‌اند. 🔹تفضل خاص الهی درباره توبه اين است که اگر بنده واقعی کند و آن‌چه لازمه توبه نصوح است را انجام دهد، همه گناهان گذشته‌اش آمرزيده مي‌شود؛ گويا هيچ گناهی مرتکب نشده است. اين تفضل بسيار بزرگی است. این تفضل برای برخی بندگان تا جایی ادامه پیدا می‌کند که می‌فرمايد: «يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ؛ خداوند گناهان آنان را به حسنات تبديل می‌کند.»( فرقان، ۷۰) ۹۴/۴/۳ 📝 🌙 @mesbahyazdi_ir