♦️تبری یا تفرقه ؟! ✍️محمد جعفری يکي از مسائلي که امروزه زمينه ساز تفرقه و تشتت در ميان مذاهب اسلامي شده است، مقوله لعن و ناسزا به بزرگان مذاهب و افراد مورد احترام آنهاست. بديهي است که اين کار از طرف هر يک از مذاهب اسلامي اعم از شيعه و اهل سنت که صورت بگيرد، گامي در جهت تفرقه ميان امت اسلامي و خدمت به اهداف دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب خواهد بود.
متأسفانه شاهد آن هستيم که برخي شبکه‌هاي ماهواره‌اي و نيز کانال‌ها و گروه‌هاي اجتماعي که از آبشخورهاي يک جريان واحد تغذيه و پشيباني مي‌شوند، بي‌وقفه به اين ماجرا دامن مي‌زنند و زمينه سوء استفاده دشمنان را فراهم مي‌نمايند. رهبر معظم انقلاب نام اين جريان را در طرف شيعي، تشيع انگليسي عنوان نهاده‌اند و انصافاً که عنوان به‌جا و دقيقي است زيرا که حمايت‌هاي پشت پرده آنها از ديرباز از جريان‌هاي تفرقه انگيز در شيعه، بر همگان عيان است.
آن چه عده‌اي را در علني ساختن لعن و ناسزا نسبت به دشمنان اهل بيت(ع) متقاعد مي‌سازد، مقوله تبرّي است که در آن نسبت به برائت جستن از دشمنان خدا، دين و اهل بيت(ع) تأکيد رفته است.
همين بدفهمي و سوء برداشت است که متأسفانه مانع از درک جامع و صحيح نسبت به تبري شده است. رهبر معظم انقلاب با عنايت به همين بدفهمي، در روز عيد غدير سال 1395، نسبت به لوازم ولايت پذيري و تولي و تبري توجه دادند و فرمودند: «هر گونه ناسزا‌گويي به بزرگان اهل سنت در واقع مانع از شنيده شدن مباني منطقي و مستدل اعتقاد به امامت مي‌شود.»[1] در واقع تاکيد ايشان بر اين نکته است که ما اگر در صدد ترويج مکتب اهل بيت و معارف بلند شيعي هستيم، نبايد کاري انجام دهيم که از ابتدا مانع از يک گفتگوي منطقي و صحيح شود. ايشان در ادامه سخن، حتي يکي از علل شکل‌گيري گروه‌هاي تکفيري مانند داعش را همين بد‌عملي در زمينه تبّري مي‌دانند؛ «تحريک احساسات ديگر فرق اسلامي به نام شيعه در واقع تشيع انگليسي است و نتيجه آن ظهور گروه‌هاي خبيث و وابسته، مانند داعش و النصره است.»[2]
آن چه که در سيره و بيان خود اهل بيت(ع) عصمت ديده مي‌شود، تأکيد بر همين رويکرد صحيح و معتدل و پرهيز از علني ساختن سب و لعن صریح است. باري در اين نوشته کوتاه در صدديم اشاره‌اي به مباني و ادله نقليِ رويکرد صحيح در قبال تبري بکنیم.
🔸ادله نقلی رویکرد صحیح در قبال تبری
به امام صادق عليه السلام خبر داده شد که فردي را در مسجد ديديم که علناً به دشمنان شما ناسزا مي‌گفت. حضرت فرمودند خدا او را لعنت کند که با اين کار متعرض ما شده است. مگر خداوند در قرآن نفرموده است که «وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ.»[3]
در روايت ديگري که مرحوم صدوق در عيون اخبار الرضا از امام رضا عليه السلام نقل نموده است، حضرت به يکي از اصحاب خود مي‌فرمايند که مخالفان ما اخباري را به نام ما جعل و وضع کردند که حضرت آنها را در سه دسته تقسيم مي‌کند. دسته اول اخبار مربوط به غلو در مورد اهل بيت(ع) است و دسته دوم اخبار مربوط به تقصير در مقام و جايگاه اهل بيت(ع) است و دسته سوم اخباري است که در آن به مطاعن دشمنان ما اهل بيت تصريح شده است. حضرت رضا عليه السلام در ادامه مي‌فرمايند مردم وقتي مطاعن دشمنان ما را به اسم مي‌شنوند، نسبت به ما اهل بيت متعرض شده و ما را مورد طعن قرار مي‌دهند.[4]
اگر ما اين گونه روايات را هم نمي‌داشتيم، عقلانيّت تنيده در تار و پود تفکر شيعي خود ما را به اين امر رهنمون مي‌ساخت. حال که اين گونه روايات صريح هم، ما را نسبت به درک صحيح از تبري هدايت نموده و در مقام عمل، توجه به جوانب امر را اشارت داده است. بايد ديد مدّعيان تولي و سينه چاکان ولايت خالص اهل بيت(ع) چه تبعيتي از خود نشان مي‌دهند؟!
يکي از نتايج تندروي‌هاي جريان شيعه انگليسي و البته متديناني که از سر غفلت، همان راه را در مجالس دینی خود در پيش گرفته‌اند، تعرض به جان و ناموس شيعياني است که توسط تکفيري‌ها و ارهابيون به قتل مي‌رسند. جالب آن جاست که در روايات اهل بيت(ع) هم به اين نکته توجه داده شده است. 👇👇👇👇