تبرّي يا تفرقه محمد جعفری يکي از مسائلي که امروزه زمينه ساز تفرقه و تشتت در ميان مذاهب اسلامي شده است، مقوله لعن و ناسزا به بزرگان مذاهب و افراد مورد احترام آنهاست . بديهي است که اين کار از طرف هر يک از مذاهب اسلامي اعم از شيعه و اهل سنت که صورت بگيرد، گامي در جهت تفرقه ميان امت اسلامي و خدمت به اهداف دشمنان قسم خورده اسلام و انقلاب خواهد بود . متاسفانه شاهد آن هستيم که برخي شبکه هاي ماهواره اي و نيز کانالها و گروههاي اجتماعي که از آبشخورهاي يک جريان واحد تغذيه و پشيباني مي شوند، بي وقفه به اين ماجرا دامن مي زنند و زمينه سوء استفاده دشمنان را فراهم مي نمايند. رهبر معظم انقلاب نام اين جريان را در طرف شيعي، تشيع انگليسي عنوان نهاده اند و انصافا که عنوان به جا و دقيقي است زيرا که حمايتهاي پشت پرده آنها از ديرباز از جريانهاي تفرقه انگيز در شيعه، بر همگان عيان است. آن چه عده اي را در علني ساختن لعن و ناسزا نسبت به دشمنان اهل بيت متقاعد مي سازد، مقوله تبرّي است که در آن نسبت به برائت جستن از دشمنان خدا، دين و اهل بيت تاکيد رفته است . همين بدفهمي و سوء برداشت است که متاسفانه مانع از درک جامع و صحيح نسبت به تبري شده است. رهبر معظم انقلاب با عنايت به همين بد فهمي، در روز عيد غدير امسال نسبت به لوازم ولايت پذيري و تولي و تبري توجه دادند و فرمودند: « هر گونه ناسزا گويي به بزرگان اهل سنت در واقع مانع از شنيده شدن مباني منطقي و مستدل اعتقاد به امامت مي شود» . در واقع تاکيد ايشان بر اين نکته است که ما اگر در صدد ترويج مکتب اهل بيت و معارف بلند شيعي هستيم، نبايد کاري انجام دهيم که از ابتدا مانع از يک گفتگوي منطقي و صحيح شود . ايشان در ادامة سخن، حتي يکي از علل شکل گيري گروههاي تکفيري مانند داعش را همين بد عملي در زمينه تبّري مي دانند: « تحريک احساسات ديگر فرق اسلامي به نام شيعه در واقع تشيع انگليسي است و نتيجة آن ظهور گروههاي خبيث و وابسته، مانند داعش و النصره است» . آن چه که در سيره و بيان خود اهل بيت عصمت ديده مي شود، تاکيد بر همين رويکرد صحيح و معتدل و پرهيز از علني ساختن سب و لعن صریح است. باري در اين نوشته کوتاه در صدديم که اشاره اي به مباني و ادلة نقليِ رويکرد صحيح در قبال تبري بکنیم. به امام صادق عليه السلام خبر داده شد که فردي را در مسجد ديديم که علناً به دشمنان شما ناسزا مي گفت. حضرت فرمودند خدا او را لعنت کند که با اين کار متعرض ما شده است . مگر خداوند در قرآن نفرموده است که « وَ لا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ » .