کسی که به لغت عرب بی واسطه مراجعه می کند، می تواند در منابر و مجالس، نکاتی را به مخاطب منتقل کند که کمتر مورد توجه واقع شده است. علم لغت، علمی بس مهجور در زمان ماست که غفلت از آن، بخشی از معارف حسنه اسلام را د ذهن ها، دچار فراموشی ساخته است و کثیرا مّا موجب اشتباه در ترجمه آیات شده است. یک نمونه از تاثیر لغت در فهم دقیق واژه، واژه نبیّ است. این واژه اگر از ریشه "نبو" باشد، فعیل به معنای مفعول است (1) و معنای آن چنین می شود: کسی که بر مخلوقات دیگر برتری داده شده است. و النَّبْوَةُ و النَّبَاوَةُ: ما ارتفع من الأرض، فإنْ جعلت النَبِىَّ مأخوذا منه، أى أنه شُرِّفَ على سائر الخلق فأصلُه غير الهمز، و هو فَعِيلٌ بمعنى مفعول (صحاح ج6 ص2500) اما اگر این واژه از "نبأ" باشد، فعیل به معنا فاعل است؛ یعنی کسی که از خداوند و معنویات، خبر می آورد: النَّبِيُّ صلى الله عليه و [على‏] آله و سلم ينبئ الأنباء عن الله عز و جل‏ (العین، ج8، ص382) ————————————————- (1) البته می توان به این دیدگاه نقد داشت اما طبق برخی لغات، معنای مفعولی اشکالی ندارد: الأَزْهَرِيّ: المَعْرُوفُ في كَلامِ العَرَبِ: رَفَعْتُ الشَّيْ‏ءَ فارْتَفَعَ. و لم أَسْمَع «ارْتَفَعَ» وَاقِعاً بمعنَى رَفَعَ، إِلّا ما قَرَأْتُه في نَوَادِرِ الأَعْرَابِ. ————————————- ⚠️نشر مطالب بدون ذکر آدرس کانال، جایز نیست. 🔺راه ارتباطی: @hm1370 🔹کانال /عضویت: ↘️http://eitaa.com/joinchat/702283798C36acb3a525 🌐http://mirath.blog.ir