کانال خادمان قرآن و عترت نورالیقین
*•═•••◈﷽◈•••═•* 📖 شرح موضوع اول: طمع أَزری بِنَفسِهِ مَن اِستَشعَرَ الطَمَع؛ هر کس طمع راپیشه کند خود را حقیر ساخته است. ترجمه لغات أزری: کوچک وخوار کرد نَفسِهِ: خودش را استشعر: (لازم خود)کرد، در باطن(خوی و روش خود) قرار داد. اَلطَمَع: طمع، آز، امید، علاقه نفس ┄┄┄┅••✻••┅┄┄┄ 📖 عاقبت طمع ورزی طمع ورزی آثار جبران ناپذیری دارد، تاریخ مملو از داستان هایی است که نابخردان سست ایمان به طمع دنیا، ثروت و ... خلق کرده اند و عبرت دیگران شده اند. ✍ آثار زیان بار طمع الف) دین فروشی اصول و قواعد دینی برای طمعکار مفهومی ندارد و او برای اهداف پلیدش از هیچ عمل زشتی(مانندکتمان حقایق الهی و جسارت در معصیت) فروگذار نمی کند، حتی اگر به خروج از ولایت الهی و زیر لوای شیطان بودن، منجر شود. 👈 کتمان حقیقت این قسم از عواقب طمع ورزی شامل کسانی می شود که به طمع بهایی فانی هدایت الهی را فروخته و ضلالت بر می گزینند و گاه طمعشان به حد افراط می رسد که امور دینی را بر دیگران مشتبه می سازند و به خاطر حفظ منافع و دفع ضررهای محتمل حقیقت را کتمان می کنند. 👈 بی پروایی در گناه طمع از علل مهم بی پروایی در گناه است و طمعکار به گناهان بسیاری ازجمله جمع آوری مال حرام آلوده می شود. چون دأب چنین شخصی بی مبالاستی در قبال احکام الهی است و روح طمع ورزی با دین باوری و ایمان الهی سازگار نیست. برگرفته از معارف اجتماعی( شرح موضوعی نهج البلاغه) ،سید علی طباطبایی، ج۳، ص۲۴۲ امام صادق(علیه السلام)فرمود:« قُلتُ لَهُ :[ما] الَّذی یُثَبِّتُ الایمان فی العَبد؟ قال الوَرَعِ و الَّذی یَخرُجُهُ منه؟ قال الطَّمَع؛ چه چیزی ایمان را در بنده ثابت می کند؟ فرمود: ورع و چه چیزی آن را از او خارج می کند؟ فرمود: طمع». کافی، کلینی، ج۲، ص۳۲۰ ب) ذلت نفس بر کسی پوشیده نیست که خداوند پس از خلقت انسان از روح خود در او دمید و او را گرامی داشت. کرامت نفس هدیه ای است که خداوند آن را در وجود انسان به ودیعه نهاده، اما انسان طمعکار این موهبت الهی را به راحتی از دست می دهد. امام علی(علیه السلام) می فرماید:« ثَمَرةُ الطَّمعَ ذلُّ الدُّنیا و الآخِرَة؛ ثمره طمع، ذلت دنیا و آخرت است». غررالحکم، عبدالواحد آمدی، ح۲۸۸۸ 👈 فقر و نیازمندی انسان طمعکار فکر می کند با طمع ورزی غنی و بی نیاز از مال دنیا می شود، غافل از اینکه فریب خورده و با این عمل رقّت انگیز همواره حقیر و نیازمند بوده و هرگز طعم شیرین عزّت و بی نیازی از مردم را نخواهد چشید، زیرا طمع داشتن به مال دیگران، سبب نیازمندی به ایشان و کرنش در برابر آنهاست که سبب از بین رفتن شخصیت خواهد بود. شرح نهج البلاغه، ابن میثم بحرانی، ج۸، ص۳ پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) در توصیفی طمع را فقر حاضر(فقری که الان موجود است) معرفی کرده اند. کافی، کلینی، ج۲، ص۱۴۹ 👈 بردگی دائم بردگان هیچ آزادی از خود ندارند و باید مطیع اوامر اربابشان باشند، انسان طماع نیز دیو طمع را به عنوان ارباب خود برگزیده و طوق بردگی بر گردن خویش نهاده و هرگز رنگ آزادی نخواهد دید، زیرا کرامت نفس در خویش نابود کرده است. امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:« الطَّمَعُ رقٌّ مُویَّدٌ؛ طمع بردگی همیشگی است». نهج البلاغه، محمد دشتی، ح۱۸۰ ┄┄┄┅••✻••┅┄┄┄ 📌توجه : هرگونه نشر یا کپی‌برداری از تمام یا بخشی از پیام بدون ذکر نام کانال، اشکال شرعی دارد. ┄┄┅••✻••┅┄┄ @moassese_nooralyaghin موسسه‌ نورالیقین مرکز‌ تخصصی‌ تفسیر و علوم قرآنی
1 مشاهده