وقتی دل به معشوقی می‌سپاری، بهشتت نگاهِ اوست. دیگر به عذاب و کباب نمی‌اندیشی‌؛ فقط دل‌نگرانی که مبادا او چشم بگرداند و بهشتت را جهنّم کند. خلاصه، روزگار عاشقی روزگار رها شدن از درجات بهشت و درکات جهنّم است.