⚡ «دارالشفاء» ✏ محمد جعفری - فارغ التحصیل رشته پزشکی 🔹 یادم هست در ایام عزاداری محرم امسال، سایت «مباحثات» کلیپی از استاد «مهدوی راد» پخش کردند پیرامون شفاء گرفتن همسرشان از تربت امام حسین علیه السلام. در بخشی از آن کلیپ مجادله ای پیش آمده بود بین استاد مهدوی و خانم پرستار در باب بهداشتی بودن «تربت». پرستار می گوید: «این [تربت] بهداشتیه؟» و استاد می گویند: «به تو چه ربطی دارد؟! زن منه! می خواهم یک چیز غیر بهداشتی بهش بدم!» و البته استاد توضیح می دهند که در آن وضعیت حوصله شنیدن چنین حرفهایی را نداشته اند و به طور ضمنی ادبیات به کار رفته در مواجهه با آن پرستار را مناسب نمی دانند. به یاد ندارم در آن مقطع یا در زمان انتشار کل مصاحبه ایشان کسی بر استاد در این زمینه خرده ای گرفته باشد. 🔹 فضای مجازی پر شده است از هجمه به سخنان اخیر آیةالله سعیدی -تولیت آستان حضرت معصومه- در باب «دارالشفاء» بودن حرم حضرت معصومه -سلام الله علیها-. عده ای در حال نبش قبر از سخنان ده سال پیش ایشان اند، عده ای در حال کوتاه آمدن از اعتقادات مشهور شیعه در باب شفا گرفتن از اعتاب مقدسه معصومین و متاسفانه عده ای هم در حال توهین! در این میان اساتید و طلاب محترم نیز از این قافله عقب نمانده اند. از استاد درس خارج حوزه گرفته تا آن روحانی اخلاق گرا و آن یکی معمم ژورنالیست هر یک به نحوی در این باب اظهار نظر می کنند. منتها آنچه که در این نوشته جات مفقود است، استدلال! جای تاسف است که حوزویان هم به روش های متداول اربابان فضای مجازی روی آورده اند و در گفتارهای شبه انتقادی شان -چون انتقاد را متکی به استدلال و تعقل می دانم از اصطلاح «شبه انتقاد» استفاده می کنم- نمی یابی که دقیقاً بگویند کجای صحبت تولیت حرم قم خطا بوده و به چه علت و دلیلی گفته ایشان را بر نمی تابند؟ آیا «حرم مقدس را دارالشفاء» نمی دانند؟ یا معنی که ایشان از «دارالشفاء» ارائه می دهند -«یعنی مردم بیایند و از امراض روحی و جسمی شفا بگیرند»- را ناصحیح؟ و آیا اگر حرم را دارالشفاء می دانند معتقدند نباید «با رعایت مسائل بهداشتی»«[حرم] باز باشد و با قوت مردم بیایند»؟ 🔹 اسمش «شفاءالدوله» بود! مطبی داشت روبروی حرم حضرت معصومه. شعر را خودش سروده بود و به صورت کاشی روی دیوار مطب مشرف به حرمش حک کرده بود: «رواق حکمت اینجا، کاخ سبط مصطفی آنجا/بشارت دردمندان را: دوا اینجا شفا آنجا / در اینجا طب یونانی و تشریح اروپایی/فرامین و الهیات و آیات خدا آنجا / سبب اینجاست یعنی حکمت و تقدیر و دانایی/ توانایی است یعنی حکم و تقدیر و قضا آنجا / «شفا» از نبض اینجا می دهد تشخیص علت را/خداوند «شفا» دارد یدِ معجز نما آنجا» این کاشی ها هم اکنون در موزه آستانه نگهداری می شود. 🔹 آیا غیر از این است که «دارالشفاء» بودن حرم معصومین و شفاء گرفتن بیماران روحی و جسمی، بارها توسط علماء، مراجع، خطباء و حتی پزشکان؛ در کتب، نشریات، صدا وسیما، فضای مجازی ذکر شده و حضرات شبه منتقدین دم بر نیاورده اند، ولی حال یادشان افتاده نظرات بهداشتی را بر این امر اعتقادی مقدم کنند؟ به راستی چه تفاوت ماهوی است بین شفا گرفتن از تربت اباعبدالله الحسین -علیه السلام- و اعتاب مقدسه معصومین -صلوات الله علیهم اجمعین-؟ آیا از نظر پزشکی مدرن خاک مصداق امری غیر بهداشتی نیست؟ اگر این بزرگواران دستورات بهداشتی را بر امور پزشکی مقدم می دانند، پس چرا تا به حال و با وجود صدها نوشته و صوت و فیلم -که یکی از آنها در صدر عرایضم آمد- نسبت به رواج این امر غیر بهداشتی در میان شیعیان -بلکه بزرگان شیعه- اعتراضی نداشتند؟ شاید این بزرگواران در امر شفاء گرفتن بر مسلک اخباریان اند و چون در روایات از شفاء بودن تربت سیدالشهداء سخن به میان آمده، به شفاء بودن غیر تربت قائل نیستند! یا شاید شفاء یافتن در اعتاب مقدسه را مخصوص بیماری های خاصی مانند سرطان و ام.اس و... می دانند که درصد کشندگی شان بسیار بالاتر از کشندگی 2%ی کروناست! یا شاید هیچ وجه جمعی میان حضور در اعتاب مقدسه و رعایت مسائل بهداشتی به ذهنشان خطور نکرده است!؟ اگر این شبه منتقدان به هر یک از این فروض گرایش دارند بفرمایند تا گفتگویی علمی پیرامون آن شکل گیرد و گرنه چنین به نظر می رسد که اظهار نظر تولیت آستان کریمه اهل بیت، محملی شده است برای عقده گشایی سیاسی. که اگر چنین است امیدوارم اولیای امر از بزرگان حوزه نسبت به پاسداری از حریم عقائد شیعه -فارغ از گرایشات سیاسی مختلفشان- اقدام مقتضی را انجام دهند. و گرنه هستند «شفاءالدوله» ها و شفاء گرفته هایی که جان و تنشان گواه این امر است. 🔻🔻🔻 @mobahesat