🔴 امام علی(علیه السلام) چگونه سیستم رانتخواری را منهدم کرد؟ شماره 2 🔹در مطلب قبل به بخشی از بنیان های غلطی که در زمان خلیفه دوم گذاشته شد، اشاره کردیم. اقدامات خلیفه دوم در زمان عثمان خلیفه سوم، با شدت و گستره بیشتری ادامه پیدا کرد و توزیع ناعادلانه منابع و درآمدها بصورت نجومی افزایش یافت و فاصله طبقاتی در جامعه اسلامی بسیار عمیق تر شد. 🔸اگر در زمان خلیفه دوم، معیارهای توزیع بیت المال، «قرابت فامیلی با رسول الله (ص)» و «سابقه اسلامی و حضور در جنگ ها» بود اما در زمان خلیفه سوم، پا را از این شروط فراتر گذاشتند و بنی امیه را که پیامبر راجع به آنها توصیه کرده بود وارد سیستم حکومت نشوند، در صدر حکومت نشاندند و عطابخشی ها و رانتخواری ها را به اوج رساندند. 🔹نسَب عثمان به بنی امیه باز می گردد. بعد از اینکه حاکم شد در اولین فرصت، بسیاری از والیان و مقامات دستگاه خلافت را عزل کرده و اقوام و خویشاوندان اموی خود را منصوب کرد. از کسانی هم استفاده کرد که برخی از آنها به دستور پیامبر(ص) تحت پیگرد بودند یا در تبعید بودند و یا آیه قرآن در مذمت آنها نازل شده بود! بطور مثال عبدالله بن عامر سابقه ارتداد داشت؛ ولید بن عقبه شخصی بود که قرآن او را فاسق خطاب کرده بود؛ مروان بن حکم نیز به همراه پدرش توسط پیامبر از مدینه اخراج شده بودند که عثمان آن‌ها را دوباره به مدینه بازگرداند! 🔸یکی از ریل گذاری هایی که نتیجه آن شکاف های عمیق طبقاتی است واگذاری امتیازات ویژه به بنی امیه بود. بطور مثال عثمان در یک قلم، امتیاز زمین ها و مراتع(چراگاه ها) مدینه را به بنی امیه واگذار کرد. بدین صورت گله های هزاران شتری، صنعت حمل و نقل، گوشت و .. به صورت انحصاری در اختیار بنی امیه قرار گرفت. 🔹بذل و بخش های آنچنانی به قوم و خویش خود، کم کم زمینه اعتراضات عمومی علیه او را فراهم کرد. بخشی از این حاتم بخشی ها بدین صورت بوده: 1️⃣ به مروان بن حکم خمس غنایم آفریقا را بخشید که مبلغ آن 500 هزار دینار (مثقال طلا) بوده است و مبلغ یکصد هزار درهم (نقره) دیگر از بیت المال به او بخشید. 2️⃣ مبلغ 200 هزار نیز به ابوسفیان. 3️⃣ از غنایم جنگ دیگرى در آفریقا مبلغ 100 هزار دینار به عبداللّه بن ابى سرح (برادر رضاعى خود). 4️⃣ مبلغ 300 هزار درهم به حارث بن حکم (برادر مروان بن حکم) بخشید. 5️⃣ به سعید بن عاص اموى مبلغ 100 هزار درهم بخشید. 6️⃣ به عبدالله بن خالد اموى مبلغ 600 هزار درهم بخشید و ... 🔻محاسبه: یک دینار برابر با یک مثقال شرعی طلا است و بنابر نظر برخی محققان، دینار شرعی تقریباً 4.24 گرم طلا و بنابر نظر برخی دیگر، دینار شرعی تقریباً 4.46 گرم طلا است. 🔺بطور مثال ارزش 500 هزار دینار به تومان در 22 فروردین 1402 می شود: 500.000×4.46*2.500.000 = 5.575.000.000.000 تومان پنج هزار و پانصد و هفتاد و پنج میلیارد تومان!!! 🔹برای خود نیز جداگانه اموالی را جمع آوری کرده بود. در تاریخ آمده است که وقتى عثمان کشته شد، میلیون ها درهم و بیش از 500 هزار دینار براى خود ذخیره کرده بود و یک هزار شتر و یک هزار برده و تعداد زیادى اسب و اموال دیگرى نیز براى خود اندوخته بود! (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 1، ص 198 – 199) 🔸این تبعیض ها آنچنان جامعه را دچار مشکل کرده بود که مردم همه تجمع کرده و سه شبانه روز خانه عثمان را محاصره کردند و کسی هم جرأت دفاع از او را نداشت و در نهایت او را کشتند و اموی ها از مدینه فرار کردند. 🔹امیرمؤمنان على(علیه السلام) در چنین شرایطی روی کار آمد و این چنین فرمود: «وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ لَرَدَدْتُهُ فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضْيَقُ . (خطبه 15 نهج البلاغه) به خدا قسم اگر آن املاك را بيابم به مسلمين بر مى‏گردانم گر چه مهريه زنان شده باشد، يا با آن كنيزها خريده باشند. زيرا گشايش امور با عدالت است، كسى كه عدالت او را در مضيقه اندازد ظلم و ستم مضيقه بيشترى براى او ايجاد مى‏كند» 🔻و این چنین دشمنی ها با آن امام همام و خون خدا آغاز شد. 🔹«جرج جرداق» نویسنده معروف معاصر، درباره تقویت بنى امیّه توسّط عثمان مى نویسد: «وَ جَعَل (عثمان) فى ایدیهم مفتاحَ بیتِ الْمال، و سیفَ السّلطان»؛ (عثمان، هم کلید بیت المال و هم شمشیر سلطان را در دستان بنى امیّه قرار داده بود!) الامام على صوت العدالة الانسانیة، ج 1، ص 124. ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3