🔴 رعایت عدالت و دادگری در نزد سعدی 🔹اساس عالم مطلوب سعدی، عدالت است و دادگستری. یا به تعبیر او «نگهبانی خلق و ترس خدای». به همین سبب نخستین و مهم‌ترین باب بوستان خود را بدین موضوع اختصاص داده است. وی فرمان روایی را می‌پسندد که روی اخلاص بر درگاه خداوند نهد؛ روز، مردمان را حکم گذار باشد و شب، خداوند را بنده‌ی حق گزار، زیرا، معتقد است کسی که از اطاعت خداوند سر نپیچد هیچ کس از حکم او گردن نخواهد پیچید. پندهایی از زبان پدر به هرمز و نصیحت پدر به شیرویه نیز به منزله‌ی زمینه و طرحی است برای پدید آوردن چنین دادپیشگی و دنیایی: ❞ شنیدم که در وقت نزع روان به هرمز چنین گفت نوشیروان ❞ که خاطر نگه دار درویش باش نه دربند آسایش خویش باش ❞ خرابی و بدنامی آید ز جور رسد پیش بین این سخن را به غور ❞ بر آن باش تا هرچه نیت کنی نظر در صلاح رعیت کنی ❞ الا تا نپیچی سر از عدل و رأی که مردم ز دستت نپیچند پای ❞ گریزد رعیت ز بیدادگر کند نام زشتش به گیتی سمر ❞ از آن بهره‌ورتر در آفاق کیست که در ملک رانی به انصاف زیست «بوستان، باب ۱، ص.۲۱۲ - ۲۱۱» به مناسبت روز بزرگداشت سعدی ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3