فقط مجروحان با ما بیایند... سالها تجربه کردیم که دنیا آنگونه که ما می خواهیم پیش نمی رود و نخواهد رفت؛ گاهی شکست و گاهی پیروزی؛ همه اینها ظواهر کار است. اگر به شکست ها آویزان شویم دچار افسردگی و سرخوردگی خواهیم شد. خیلی ها در طول مسیر وقتی به صخره های سخت برخوردند و واقعیات عالم سیاست را درک کردند، از مسیر بازگشتند. برخی مسیر دیگری انتخاب کردند چون راه پیروزی را در پلشتی و رنگارنگی و گدایی دنیا دیدند؛ برخی گفتند اساساً این راه از اول هم غلط بود و ... . در طول این سال ها رفقای زیادی را دیدم که بعد از هر اتفاق سیاسی، سیاست زده شده و یا به کسب و کار فردی خودشان محدود شدند؛ یا هم طریق عرفان و معنویت را برگزیدند و به حرف های قلمبه و سلمبه عرفانی و ادبیات سلوک فردی روی آوردند؛ یا هم به فعالیت های خنثی به نام فعالیت فرهنگی که از جنس بی دردسری و بی تفاوتی نسبت به مسائل اصلی مردم و جامعه است روی آوردند؛ یا هم به جرگه عادی دنیای سیاست وارد شدند و اصطلاحاً سوراخ دعا را پیدا کرده و طریق بالا رفتن از نردبان سیاست را خوب پیدا کردند تا بتوانند منصب و جا و مکانی برای خود پیدا کنند و آویزان این و آن شوند! برخی شان به ما می گویند شما هم یک روزی خسته می شوید؛ برخی می گویند چرا نمی خواهید باور کنید که اصلاح امور ناممکن است؛ برخی با آنکه از انجمن حجتیه چیزی بدانند سلوک آنها را پیشه کرده و می گویند اصلاح قبل از ظهور امام حی و حاضر ناممکن است و کاری از دست ما بر نمی آید؛ برخی می گویند تا کی می خواهید ادامه دهید حیف شما نیست با این سن و سال حالا باید به جایی می رسیدید؟ برخی دیگرشان همین را می گویند که بهتر بود از اول می رفتید کار اقتصادی را کلید می زدید و چندتا خانواده را تأمین می کردید و ...! واقعیت دنیای سیاست همین است؛ خداوند متعال در آیه 140 سوره مبارکه آل عمران به مؤمنین شکست خورده از جنگ احد می فرماید: إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ وَ تِلْكَ الْأَيّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللهُ الَّذينَ آمَنُوا وَ يَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَداءَ وَ اللهُ لا يُحِبُّ الظّالِمينَ [140] اگر [در جنگ اُحُد]، به شما جراحتى رسيد [و ضربه‌اى وارد شد]، به آن جمعيّت [نيز در جنگ بدر]، جراحتى همانند آن وارد‌گرديد. و ما اين روزها [ى پيروزى و شكست] را در ميان مردم مى‌گردانيم؛ [و اين خاصيّت زندگى دنياست] تا خدا، افرادى را كه ايمان آورده‌اند، مشخص‌سازد؛ و [خداوند] از ميان خودتان، شاهدانى بگيرد. و خدا ستمكاران را دوست نمى‌دارد. امام صادق (علیه السلام) در تفسیر این آیه می فرمایند: بعد از جنگ احد زمانی که رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مدینه شد جبرئیل (علیه السلام) بر ایشان نازل شد و گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! خداوند به تو دستور می‌دهد که در جستجوی گروه مشرکان بیرون بروی و تنها کسانی که مجروح‌اند با تو بیرون می‌روند». در نتیجه رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله) به منادی دستور داد تا فریاد بزند: «ای جماعت مهاجرین و انصار! هرکس مجروح است باید با من از مدینه بیرون برود و هرکس جراحتی ندارد باید بماند». واقعیت آن است که فقط آنانی که قلب شان مجروح از دردها و ضربات است می توانند تاب آوری داشته باشند و دوام بیاورند. بی دردها نمی توانند. در عوض نیش و کنایه و تمسخر و تحقیر کردن شان همیشه هست که «دیدید که شما سیاست بلد نیستید» ... «دیدید که شما از پشت پرده ها خبر ندارید» و ... . ✅ #داود_مدرسی_یان: http://eitaa.com/joinchat/3604742157Cf3fa1341d3