هر چه می خواهد دلت تنگت نگو ✅ همین اول حرف آخر را با احترام تقدیم حضورتان می کنم. اگر می خواهید و عاقبت به خیر شوید لطفاً «هر چه به ذهنتان می رسد فوراً بر زبانتان جاری نسازید». این زبان با وجود آن که عضو کوچکی در میان سایر اندام و جوارح بدن هست چه بسیار جرم های بزرگی مرتکب می شود و چگونه اگر آدمی از آن مراقبت لازم به عمل نیاورد این توانایی را دارد به راحتی انسان را به قهقرا و قعر دوزخ ببرد. شاید به همین دلیل است که حضرت پیامبر اعظم (ص) فرمودند: «بهترین اعمال نزد خداوند حفظ زبان است. بیشترین گناهان فرزند آدم از زبان اوست. هر که مردم از زبان او بترسند از اهل جهنم است». ✅ به همان نسبت كه بركات زبان و آثار سازنده آن زياد است، آفات و گناهانى كه به وسيله آن انجام مى گيرد و آثار مخرّبى كه در فرد و جامعه دارد پر شمار است. شاید از همین باب باشد که روایات بسیاری جهت حفظ و نگهداری زبان به ما رسیده و بر آن تأکیدات فراوانی شده است و در بسیاری از آنها به سکوت توصیه شده‎ایم. چرا که هر چقدر کمتر سخن بگوییم به همان میزان احتمال وقوع زبان کمتر می‎شود. گاهی می توان همچون شمشیر با یک جمله، سر یک نفر را  برید، ریشه اش را زد، حالش را گرفت، دلش را شکست و خلاصه بلایی به سرش آورد که شاید مدت ها طول بکشد حالش جا بیاید. ✅ پس مراقب گردباد زبان باشید که همچون طوفانی، دین و دنیای شما را خراب نکند. در میان آرا صاحب نظران چنین آمده است: « از آنجا آغاز شد که انسان به جای سنگ، کلمه پرتاب کرد.» انگار انسان متمدن فهمیده بود سنگ‌ها به‌اندازه کافی دردناک نیستند و دیگر پاسخگوی پرخاشگری او نخواهند بود. کلمات متنوع‌تر از سنگ‌ها بودند، می‌شد قبل از پرت کردن، انتخاب کرد که چقدر دردآور یا ویرانگر باشند. از سنگ‌ها می‌شد گریخت اما از کلمات نه. درد سنگ‌ها و کبودی‌شان فقط تا چند روز باقی می‌ماندند اما کلمات می‌توانستند تا آخر عمر همراه روز و شب و خواب و بیداری باشند و چنان چسبنده و پنهان در گوشه‌ای از روانمان زندگی کنند که دست هیچ روان‌درمانگری در هیچ جلسه درمانی به آن‌ها نرسد. ✅ برای و مدیریت سخن مطالعات فراوانی شده و یادداشت های متنوعی نگاشته شده است اما باید اعتراف کرد که رسیدن به نطقه ی ایده آل این فرایند به سادگی صورت نمی پذیرد و نیازمند مراقبه، ممارست، مشارطه و تمرکز و کنترل شدید و دقیق بر «ذهن، ضمیر، گفتار و رفتار» است. بر همین اساس ضرورت دارد یاد بگیرید بر خود مسلط باشید، زود عصبانی نشوید، لج و ناراحتی خود را با سخنان جانسوز و آزار دهنده نشان ندهید، حسادت و بداندیشی را از خود دور کنید که گرفتار بدگویی، غیبت و تخریب دیگران نشوید، تمرین کنید کلامتان آراسته باشد و سبب گزند و آسیب رساندن به دیگران نگردد که عمر دنیا کوتاه است و خیلی زودتر از تصور شما موعد پاسخگویی برای هر کلمه ای که بر زبان رانده اید فرا می رسد و انسان می ماند و دل هایی که ناخودآگاه شکسته، امیدهایی که ناامید کرده، غیبت هایی که بدان آلوده شده، دروغ هایی که گفته، کلمات ناشایستی که بر زبان رانده و بی احترامی هایی که از سر غفلت مرتکب شده است. ✅ استفاده از اصطلاحات و واژگان کوچک کننده و تحقیرآمیز و مطرح کردن مطالب و سخنانی برای ترساندن آزار کلامی محسوب می شود که می تواند اعتماد به نفس فرد مقابل را کاهش دهد، تا جایی که احساس عجز و ناتوانی کند و شادمانی و امیدواری اش تا حد زیادی کاهش یابد.. خشونت کلامی به خودی خود ممکن است شامل برخورد و تماس فیزیکی نباشد، اما می تواند باعث آسیب عاطفی، روانی و رفتن به سمت بشود. ✅ بیشتر و متخصصان علوم رفتار فردی و اجتماعی خشونت کلامی را مخرب تر و آزار دهنده تر از خشونت فیزیکی می دانند، چون اندکی پنهان و اندکی آشکار است و از نظر بیشتر افراد اجتماع و حتی از نظر قانون، در بسیاری از موارد قابل چشم پوشی است. وقتی با یک جمله، نه حتی با یک کلمه می توان چنان آرامش، آبرو، علاقه و دودمان یک انسان را به باد داد چرا می گویند حرف باد هواست. برخی عادت کرده اند هرز باشند. هر چه دلشان می خواهد به این و آن بگویند و دست آخر هم که از ناراحتی دیگران باخبر می شوند بلافاصله می گویند: حرف باد هواست. 🔺منبع: ، 🔻یکشنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، شماره ۴۱۹۸ www.modiryar.com @modiryar