سلام شمس‌الشموس سلام امام رئوف خداراشکر روزهای فراغ به پایان رسید؛ گمان نمی‌کردم چندان دل‌تنگ شوم، اما ظاهراً نعمات هنگام زوال زیباتر می‌شوند؛ یا شاید هم مرغ همسایه غاز است... هرچه هست مشتاق وصال دوباره‌ات بودم تا دلِ تاریک و شب‌زده مرا مُنَوَّر کنی. این چند روز هم که نبودیم مهمان ویژه‌ای داشتی! سلطان، چه زیبا زائری داشتی... حضرت ماه به پابوس خورشید آمده بود و ما محروم از این منظره زیبا. البته آنهایی هم که بودند، درست ندیده‌اند؛ به چشم‌هایشان التماس می‌کردند: کمی مجالِ دیدارِ جمالِ یار بدهید! اما عاشقِ معشوق ندیده اشک می‌ریخته و دیده را تار می‌کرده... عجب فال و تماشایی... عجب لحنِ نگاهی... آه، أللّٰهم أرزُقنا وِصال... «ماه و خورشید» 📸 ✍️ #معین ۴ فروردین ۱۴۰۲