هـر بـار کـه غـافـل مےشـوم ، هـمـانـنـد سـرمـسـتے دیـوانـه طـغـیـان مےکـنـم ؛ چـنـدے کـه مےگـذرد هـمـچـون کـودکے مـادرمُـرده ، گـوشـه‌اے کِـز مےکـنـم ؛ مـثـل غـنـچـه اے پـژمـرده غـم را در آغـوش مےگـیـرم و هـمـانـنـد شـمـع ، بےصـدا اشـک مےریـزم ؛ و تـو چـونـان دایـه‌اے مـهـربـان ، مـادرانـه مےنـشـیـنـی‌ کـنـارم ؛ دسـتے بـه روے شـانـه‌ام مےگـذاری و بـا دسـت دیـگـر چـانـه‌ام را بـالـا مےدهـی ، چـشـمـانـمـان در هـم گـره مےخـورد ؛ بـغـض شـکـسـتـهٔ چـشـمـانـم را از گـونـه‌ام پـاک مےکـنـی و نـوازش دسـتـانـت آرامـم ‌مےکـنـد . . . آرے ؛ تـو ، سـاحـل ایـن دریـاے خـروشـانے . . . « ساحل آرامش » ✍️ #معین دلـم بـراے آوازخـوانـدنـت تـنـگ شـده بـود . . . ۲۶ دی‌ماه ۱۴۰۲