.
هـمـان لـحـظـہاے کـہ خـاک دسـتـانـم را
بـہ روے قـبـر خـاکے تـو تـکـان دادم ،
هـمـان لحظاتی کـہ بـچـہهـا را بـہ خـانـہ میبـردم
و خـودم را کـنـار تـو جـا میگـذاشـتـم ، قـدمهـاے کـوچـک بـرمیداشـتـم
و گـاهے بـہ عـقـب نـگـاه میکـردم ،
هـمـان لـحـظـہهـایـے کـہ عـلـت رو گـرفـتـنهـا
و دسـت بـر دیـوار گـرفـتـنهـایـت را فـهـمـیـدم ،
جـان دادم !
عـلےِ تـو ،
سـالهـاسـت کـہ جـان داده اسـت . . . !
فـاطـمـہ جـان !
بـدون تـو عـلے بـودن سـخـت اسـت ،
خـیـلی سـخـت ؛
آنـقـدر کـہ
یـکشَـبـه پـیـر شـدم ،
ایـن مـحـاسـن سـفـیـد سیسـال اسـت کـہ بـا مـن اسـت ؛
مـن ایـنهـا را در غـم دورے تـو سـفـیـد کـردهام .
شـایـد بـهـتـر اسـت سـخـتـےهـاے مـرا از دل چـاه بـپـرسی !
در نـبـود تـو ، رفـاقـت مـا صمیمی شـده . . .
مـردم کـہ میگـویـنـد سےسـال ،
امـا خـدا مـےدانـد بـراے مـن چـگـونـہ گـذشـت ؛
ثـانـیـہهـاے فـراق سـالهـا میگـذرد
و مـن عـمـریسـت مـردهام .
ایـن بـار کـہ بـہ مـسـجـد مےآمـدم لـحـظـہ شـمـاری میکـردم ،
ایـنبـار تـو بـہ دنـبـال مـن نـبـودی ،
مـن بـہ شـوق پـروازِ بـہ سـوے تـو قـدم بـرمیداشـتـم .
مـرغـابےهـا هـم کـہ آمـدهانـد و دامـنگـیـر مـن شـدنـد ،
چـشـمـانِ مـشـتـاق مـرا کـہ دیـدنـد ،
رهـایـم کـردنـد .
در سـجـده بـودم کـہ
مـژدهٔ دیـدارت بـہ مـن رسـیـد ،
بـہ خـداے عـلے قـسـم !
بـعـد عـمـرے مـرگ ، حـیـات تـازه گـرفـتـم !
از شـوق وصـال تـو ،
کـعـبـہ دوبـاره شـکـاف بـرداشـت . . .
«
شوق وصال»
شاید ✍️
#معین
#شهادت_امام_علی 💔
۱۹ رمضان ۱۴۴۴، ۲۱ فروردین ۱۴۰۲