#یادداشت | انقلاب محصول دخالت بیجای روحانیت در سیاست 🔹بخش دوم 4️⃣- امکان پرهیز از انقلاب گوینده بر آن است، می‌شد از ظرفیت سنت بهره برد و در کنار تجدد کار را پیش برد. این سخن ترجمان مدعایی است که کار امام «ره» را خطا و اصلاح رژیم پهلوی را درست می‌شمارد. اما این گوینده شرم حضورش نگذاشت بدان تصریح کند. حال آنکه واقعیات عینی بر نادرستی این مدعا حکایت دارند که شرحش مجالی دیگر می‌طلبد. 5️⃣- نمونه موفق پیشین مهمترین نقیض مدعای گوینده کارنامه علمی و سیاسی خواجه نصیر طوسی و شیخ بهایی نام آورترین شخصیت‌های آخوندی و پس از آن کارنامه حکومت صفویه است که آخوندها همه کاره آن سلسله بودند. نمونه موفق دیگری هم هست که دانشگاهی نبود اما تاریخ از توفیقات شگفت‌آور او در حیرت است و آن امیر کبیر است. 6️⃣- نقیض دیگر چنانکه دکتر عبدالکریم سروش می‌گوید: خمینی کبیر«ره» در تاریخ ایران بی‌مانندترین حاکم از نظر دانش و سواد بوده است. او می‌گوید: رضاخان هیچگاه مدرسه نرفت و درسی نخواند و محمدرضا نیز جز دبیرستان لروزه سوییس درسی نخواند. حال چگونه است که گوینده محترم می‌گوید باید به همان حکومت بسنده می‌شدیم و با همان حاکمان بی سواد می‌ساختیم اما حکومت دانشمندان کنونی که در تاریخ ایران مانندی ندارد به بی دانشی متهم می‌شود. سخن اینجاست که چگونه رضاخان و پسرش را موفق می‌نامند در حالیکه هیچ تخصصی نداشتند. پاسخ مقدر آنها این است که پهلوی‌ها کار را به متخصصان می سپردند. مگر آیا اینک ج اا جز این می‌کند؟! 🖋 اقای دکتر محمد رضایی ◀️ ادامه دارد... 🔅@moghadasnama