علیکم السلام خب عشق که اشکال نداره. آیا تجربه به وجود آمدن احساس عاشقانه در نوجوان، باید سبب بی اعتمادی به اون بشه؟ قطعا خیر! پس لطفاً آروم باشید و رفتارتون رو نسبت به فرزند عزیزتون مدیریت کنید. پیشنهاد: 🔺اولا اگر خودش خواست و سر صحبت برداشت، باهاش صحبت کنید. شما پا پیش نذارید و اجازه بدید تصمیم بگیره که آیا با شما مطرح کنه یا نه؟ 🔺ثانیا کنجکاوی نکنید و وسط حرفش، مرتب از او سوال نپرسید. جلسه بازجویی نیست. حساس ترین جلسه عاطفی یک نوجوان با والدینش هست. 🔺ثالثا بهش فرصت بدید تا خودش متوجه بشه که حس درست و زیبایی هست اما موقع اش نیست. وقتی متوجه شد که موقع عاشقی نیست، خیلی طبیعی ازش عبور می‌کنه. هر چند تا مدت ها بهش فکر می‌کنه و این یک مسئله غیر طبیعی نیست. ضمنا لطفا فورا نگید این ها همش هوس زودگذر هست و تو هنوز دهنت بوی شیر میده. شما بزرگش کردید اما در درونش نیستید. پس قضاوتش نکنید. 👈 چه بسیار اندیشمندان و شاعران و نویسندگان بودند که با همان احساس نوجوانی، بعدها خالق آثار منحصر به فرد شدند. اگر والدین همه آنها فکرهای بد درباره آنها میکرد، شاهد این همه آثار فاخر نبودیم.