⛔️⛔️کارتابل نویسنده: محمد رضا حدادپور جهرمی «قسمت یازدهم» از صبح چند تا جلسه داشتم و کلی چیز میز نوشتم و کارتابلامو چک کردم و ... اما برخلاف همیشه، دلم میخواست فورا شب بشه و الف پاشه بره مطب اون خانم دکتر و همه چیز مرتب پیش بره و ... اما اون روز برخلاف هر روز که فورا شب میشد، اصلا شب نمیشد و عقربه های ساعت، با ناز و کرشمه، قدم به قدم پیش میرفتند. شب قبلش نخوابیده بودم و چشمام سوز داشت. عصر که یه کم کارها خلوت تر شده بود، گفتم یه چرت بزنم. از وقتی دفترمو عوض کردم و به این بخش منتقل شدم، صندلی راحتی خودم نیاوردم و به خاطر همین مجبور شدم برم تو نمازخونه دراز بکشم. وقتی میخواستم بخوابم، گوشیمو آوردم بیرون و یه تماس واسه خانمم گرفتم: [اون: الو من: سلام اون: سلام آقا ... احوال مبارک؟ من: قربانت! اون: خانواده چطورن؟ من: کنیز شمان! اون: کلا وقتی یه نفر ازت حال منو میپرسه، خدا وکیلی میگی کنیز شمان؟ من: نه! دیوونه شدم مگه؟ اون: پس چی میگی؟ من: میگم خودم کنیزتونم! اون: خیلی خب حالا ... چه خبر؟ چرا صدات اینجوریه؟ من: خرابم. خستم. خوابم میاد. اون: راستی دیشب کجا بودی؟ من: جسارتا حالا یادتون اومده که دیشب نیومدم خونه؟ اون: گفتم یکی نیستا ... اما هر چی فکرش کردم اصلا یادم به تو نبود! من: دست شما درد نکنه! وقتی یه گربه دو شب اومد تو حیاط خونه یه نفر و میو میو کرد، شبای بعدش اگه نیومد دلتنگش میشن! ینی من از گربه هم کمترم؟ اون: آهان ... گفتی گربه ... خب تو هم میو میو بکن تا یادت کنم! من: ینی الان لنگ میو میو کردن منی؟ اون: خب حالا ... گفتم چرا نیومدی؟ کجا بودی؟ من: دنبال یه لقمه نون حلال! اون: خدا ازتون قبول کنه! من: ایشالله ... میگما ... اون: جانم من: بچه ها چطورن؟ اون: خوبن ... عالی ... مشکلی نیست ... محمد صدات یه جوری نیست؟ من: نه عزیزدلم ... خوبم ... اون: یا فاطمه زهرا ... چی شده که میگی خوبم؟ من: بابا هیچی ... دراز کشیدم ... اون: کجا؟ خداوکیلی بیمارستان نیستی؟ من: نه عزیزدلم ... به خدا توی نمازخونه هستم ... چرا استرسی هستی تو؟ اون: تو استرسیم کردی ... داشت قلبم از جا کنده میشد. من: خدا نکنه . آره بابا . چون خستم یه کم دراز کشیدم. گفتم یه سلامی عرض کنم. اون: لطفا مرتب خسته باش و یاد من بیفت و یه زنگی ... اس ام اسی ... حالی ... احوالی ... والا ما هم آدمیم ... من: تو فرشته ای! اون: فرشته کیه؟! من: یه چیزی از دهنم درمیاد و بهت میگما! اون: اگه فرشتم، به خاطر خدا امشب زودتر بیا ... باشه؟ من: اتفاقا امشب یه کار مهم دارم. اگه دیدم حله و نیاز به حضورم نیست چشم! اون: آخه چه کار مهمی هست که مهم تر از منه؟ (حالا مثلا باید از پرونده الف و اون خانم دکتره و پلوتیکی که زدیم چی میگفتم که بگم مثلا مهم هست و باید بمونم؟! فقط گفتم:) هیچی! همش فدای یه تار موهات! اون: (به سبک خانم شیرزاد) واقعا؟! حتی امنیت ملی؟ من: دیگه سوالات سخت نپرس! اون: برو ... برو که دیگه داره خوابت میبره ... میخوای صدات کنم؟ من: اگه این کارو بکنی که آقایی کردی! اون: یه ساعت دیگه خوبه؟ من: نه عزیزم. یه ربع دیگه صدام بزن. اون: حداقل نیم ساعت بخواب که چشمات قرمز نکنه! من: حالا نیم ساعت ... صدام کنیا ... اون: چشم آقایی ... چشم ... اگه دین و ایمان همکارات که ممکنه صدامونو شنود بکنن بهم نمیخوره، میخوای یه دهن برات لالایی بخونم؟ من: برو ... برو که دیگه داری چرت و پرت میگی! کاری نداری؟ اون: فقط لطفا زود بیا ... به خدا سپردمت! من: زنگ بزنیا ... مخلصم ... یا علی! ] آدم هر روز کلی کلمه میشنوه. بعضی کلمات آبادت میکنه و با بعضی کلمات، خرابتر میشی! کلمه ای که از سر لطف و تعلق خاطر و از میان لبهای محرم اسرار و زندگی ما مردها بیرون می آید، لذیذترین پیام و خسته نباشی دنیاست ... حتی اگه پر باشد از لیچار و طعنه و خنده ... وقتی میدونی که تهش یه دلتنگی ساده و یه دل پرتوقع و تشنه بودنت هست، فقط دلت میخواد ساکت بشی تا اون حرف بزنه ... فقط و فقط اون حرف بزنه ... حالا هر حرفی ... #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه