༻⃘⃕❀༻⃘⃕❀ چون بدن شريفش را غسل دادند و كفن نمودند... در اين وقت ميان «آل سعد» گفتگو شد كه چه كسى آن شفیعۀ روز جزا را به‌خاک سپارد و داخل قبر او شود. آخر الامر اتفاق نمودند كه پيرمردِ سالخوردۀ صالح و متقى آن گوهر پاک را به‌خاک سپارد. چون به‌طلب آن مرد رفتند، ناگاه از دامن صحرا دو سوار نقابدار پيدا شدند؛ چون نزديک رسيدند، از مركب خود پياده شدند و بر جنازه حضرت، نماز گذاردند. به‌سرداب داخل شدند و جنازه را بگرفتند و در آنجا دفن نمودند. سپس بيرون آمدند و سوار شدند و رفتند و كس ندانست كه ايشان چه كسانى بودند! به «لَا یمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ» سوگند که جز امام نباشد کسی مفسّر تو وقتی که معصومان معصومه‌ات خوانند در وصف تو لال است شعر و شعور ما 📓رياحين الشريعة، ج ‏۵، ص ۳۳ ༻⃘⃕❀༻⃘⃕❀