༺❀᪥᪥❀༻ ▪️رقیه خاتون (علیها السلام) شفیع عمه سادات وقتی بازماندگان شهدای کربلا وارد کوفه شدند با سرهای مطهر شهدا مواجه شدند. در این هنگام عمه سادات حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) سر مقدس حضرت سیدالشهدا اباعبدالله الحسین (علیه السلام) را بر روی نیزه نظاره کردند، از شدت سوز و گداز شروع به صحبت با برادر کردند و ایشان را چنین خطاب کردند: يَا هِلَالًا لَمَّا اسْتَتَمَّ كَمَالًا، غَالَهُ خَسْفُهُ فَأَبْدَا غُرُوبَا؛ ای ماه نو! چون به کمال رسیدی، خسوف تو را فرا گرفت و پنهان شدی. اما وقتی دیدند که برادر پاسخ ایشان را نمی دهد، سوز قلبشان فزونی گرفت، پس نام مبارک «رقیه» خاتون را بر زبان مبارک جاری کردند و او را شفیع بین خود و برادر قرار دادند تا بلکه محبت حسین (علیه السلام) را به جوش آورده و پاسخی بشنوند: يَا أَخِي فَاطِمَ الصَّغِيرَةَ كَلِّمْهَا، فَقَدْ كَادَ قَلَبُهَا أَنْ يَذُوبَا؛ ای برادرم! با فاطمه کوچک سخن بگو که نزدیک است از شدت اندوه قلبش ذوب شود. 📓بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج ۴۵، ص ۱۱۵ ༺❀᪥᪥❀༻