۲۴ ماه ذی الحجه - روز مباهله بعد از فتح مکّه تقریباً تمامی مناطق جزیرة العرب، حکومت توحیدی پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را پذیرفته بودند. امّا در این منطقه‌ی بزرگ عربی، قبایل و طوایفی بودند که هنوز در برابر اسلام تسلیم نشده و یا حتّی دشمنی و فتنه‌انگیزی می‌کردند. منطقه‌ی نجران که در حدّ فاصل حجاز و یمن قرار داشت و اهالی آن مسیحی بودند. پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) برای بزرگان این منطقه نامه‌هایی را ارسال کردند و آنان را به قبول کردن دین اسلام و یا پرداخت جزیه (مالیات ویژه‌ی اهل کتاب) دعوت فرمودند. سران مسیحی نجران درباره نامه پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با یکدیگر به مشورت پرداختند، امّا هیچ یک از پیشنهادهای رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را نپذیرفتند. آن‌ها تصمیم گرفتند که به خودشان به مدینه و با پیامبر گفت و گو کنند. وقتی وارد مدینه شدند به مسجد النبی رفته و خدمت پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) رسیدند، امّا پیامبر به آن‌ها توجّهی نکردند. آن‌ها علّت این رفتار پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با آن ها را نمی‌دانستند. به خاطر همین نزد عثمان بن عفان و عبدالرحمن بن عوف رفتند، تا علّت را متوجّه شوند، امّا آن‌ها هم نمی‌دانستند. بنابراین تصمیم گرفتند: خدمت حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) بروند و علّت را از ایشان بپرسند. امام علی (علیه السّلام) فرمودند: از آن‌جایی که شما با لباس‌های فاخر و تزئین کرده و صلیب به گردن آویخته شده، وارد مسجد شدید، این رفتار شما برای پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) ناخوشایند بود. بنابراین این بار، لباس‌های ساده بدون هیچ زر و زیوری به تن کنید و به استقبال حضرت بروید. آن‌ها به فرموده‌ی امام علی (علیه السّلام) عمل کردند و موفق شدند که با پیامبر گفتگو کنند. پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با آنان درباره‌ی توحید و شرک، نحوه‌ی آفرینش حضرت عیسی (علیه السّلام) و باطل بودن عقاید مسیحیان گفتگو کردند، امّا سران نجران گفتار آن حضرت را نپذیرفته و بر عقاید باطل خودشان اصرار کردند. آنان برای فرار از پذیرفتن حق، پیشنهاد مباهله دادند. مباهله یعنی در وقت معین در جایی به عبادت و راز و نیاز به درگاه خداوند متعال پرداخته و به طرف مقابل نفرین کنند تا خداوند متعال بر دروغگو عذابی نازل کرده و او را نابود سازد. ۱ در همین زمان آیه‌ی ۶۱، سوره‌ی آل عمران، بر پیامبر نازل شد و از این پیشنهاد آنان، استقبال کرد. بنابراین هر دو طرف به مباهله رضایت دادند و زمان مشخّص شد. سران نجران قبل از رسیدن به مکان مباهله به یکدیگر گفتند: اگر رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) با فرماندهان و یاران خود به مباهله آمد، معلوم است که مقاصد دنیوی دارد و از رسالت و نبوت او خبری نیست و ما باید با وی مباهله کنیم. امّا اگر با فرزندان و اهل بیتش برای این کار اقدام کرد، معلوم می‌شود که او مقاصد دنیوی ندارد و قصدش هدایت و راهنمایی انسان‌ها از جهالت و کفر و شرک است. در آن صورت مباهله کردن با او خطرناک است و باید به او ایمان آورد و یا حداقل با وی مصالحه کرد. روز ۲۴ ذی الحجه‌ی سال دهم هجری، فرارسید و پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) به همراه دخترش حضرت فاطمه زهرا (سلام اللّه علیها) و دامادش حضرت امام علی (علیه‌السّلام) و دو سبطش حضرت امام حسن (علیه‌السّلام) و حضرت ابا عبداللّه الحسین (علیه‌السّلام) از مدینه حرکت کرد و به جایگاه مقرر رفتند. مسلمانان مدینه نیز آنان را با ذکر صلوات، سلام و تکبیر همراهی نمودند. مسیحیان نجران، زودتر از پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در مکان مقرر اجتماع کردند، آن‌ها با دیدن اهل بیت رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) احساس خطر کرده و از مبارزه و مباهله با آن حضرت منصرف شدند و در برابر عظمت و حقانیّت دین مبین اسلام تسلیم شدند. واقعه‌ی مباهله علاوه بر این‌که یکی از معجزات بزرگ پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) است، دلیل روشنی بر معصوم بودن حضرت علی، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین (صلوات اللّه علیهم اجمعین می‌باشد. آیه ۶۱ سوره آل‌عمران به آیه مباهله مشهور هست، که در این آیه «...فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَکُمْ وَنِسَاءَنَا... وَأَنْفُسَنَا ...» منظور از: أَبْنَاءَنَا: امام حسن و امام حسین (علیهما‌السّلام) نِسَاءَنَا: حضرت زهرا(سلام اللّه علیها) أَنْفُسَنَا: امام علی (علیه‌السّلام)، هستند. همچنین روز ۲۴ ذی الحجه، روز خاتم بخشی حضرت امیرالمومنین است! روزی است که امام علی (علیه‌السّلام) انگشتر خودشون رو در نماز به سائل دادند و آیه ی «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ..» درباره‌ی ایشان نازل شد و جریان آن نیز معروف و مفصل و قرآنی است. #معرفت_افزایی_مربیان محتوای تبلیغی برای روحانیون، مبلغین، طلاب @MohtavayeRozeh