کشاورزان جنوب و نخل دار ها عادت خوبی دارند. نخلی را كه زیاد خوشه بدهد را عزیز، نمی دارند، تنبیهش میكنند. زخمش می زنند، خوشه هایش را با بیرحمی تمام می برند. شاید بگویید: آخی طفلكی ها گناه دارند، بله سخت است اما باور كنید این كار لطف به درخت است، با خوشه های زیاد نخل مجبوراست انرژی اش را بین مثلا ده خوشه، تقسیم كند و محصول خرمایی است، با كیفیت متوسط و یا حتا ضعیف. اما نخلدار پنج خوشه را فدای پنج خوشه قوی تر می كند، و با قطع نصف خوشه ها انرژی و شیره درخت صرف پنج خوشه قوی تر میشود. حاصلش هم خرمایی میشود با كیفیت بالاتر و قیمت بیشتر. ما انسانها هم كاش همینطور باشیم. آدمهای اضافی و كارهای اضافی را كنار بگذاریم و شیره روح مان را، صرف آنهایی بكنیم كه ماندنی اند. و باعث انبساط خاطر ما میشن آدمهاى منفى كه باعث ازار ما هستند، حسودان و بخیلان و، و ٱونهایی كه مسبب رنج و ناراحتى ما هستند، عصاره وجودمان را مصرف می كنند و ضعیفمان میكنند. مراقب نخل وجودمان باشیم و خوشه های اضافی را با قاطعیت تمام قطع كنیم. هم خودمان تناور تر میشویم هم محصول مان شیرین تر و گوارا تر خواهد شد! 👳‍♂️‍ @mollanasreddin 👳‍♂️‍