(علیه‌السلام) ▫️ «المؤمن یجلس لیعلم»؛ مؤمن هر جا می‌نشیند، در صدد فرا گرفتن و آموختن است. «و ینصت لیسلم»؛ هر جا سکوت می‌کند، سکوت او برای این است که در گفتن، خطر و اشکالی بر دین خود مشاهده می‌کند. «لایحدث بالامانة الاصدقاء»؛ آنچه را که به عنوان سخن راز و امانت به او سپرده شود، حتی برای دوستانش هم آن را افشا نمی‌کند. «و لایکتم الشهادة للبعدء»؛ اگر یک وقت کسی برای احقاق حقّش به گواهی او احتیاج داشته باشد، گواهی و شهادت خود را کتمان نمی‌کند؛ ولو آن شخص از او دور باشد. «و لایعمل شیئا من الحقّ رئاء»؛ هیچ کار نیکویی را از روی ریا انجام نمی‌دهد. «و لا یترکه حیاء»؛ هیچ کار خیری را هم از روی خجالت و حیا ترک نمی‌کند. به بعضی‌ها می‌گویند: آقا! چرا فلان جا نماز یا نافله یا نماز اوّل وقتتان را نخواندید؟ می‌گویند خجالت کشیدیم! نه؛ از روی حیا، هیچ کار نیکی را ترک نکنید. خواهند گفت متظاهر است؟ بگویند. خواهند گفت خودشیرینی می‌کند؟ بگویند. اگر حرفی حقّ است و اگر کاری خوب است، آن را به‌خاطر ملاحظه دیگران ترک نکنید. «انّ زکّی خاف ممّا یقولون»؛ خصوصیت دیگر مؤمن این است که اگر از او ستایش و تعریف کنند، از آنچه گفته شده است، به خود می‌لرزد. «و یستغفر الله لما لایعلمون» از کارهای بدی که آن ستایش کننده از آنها نمی‌داند، پیش خدا طلب مغفرت می‌کند. «و لایضرّه جهل من جهله»؛ کسانی اگر خوبی‌های او را ندانند، به او ضرری نمی‌رسد؛ اهمیتی نمی‌دهد. کار خوبی کرده است، ندانند. عزیزان من؛ بخصوص جوانان عزیز! سعی کنید اینها را فرا بگیرید و عمل کنید. خودتان را با این کلمات و با این دستورالعمل‌ها بسازید. ملت و کشوری که با جوانان مؤمنی از این قبیل و با انسان‌های آراسته‌ای به این گونه مزیّن شود، آن کشور و آن ملت در هیچ میدانی عقب نخواهد ماند؛ دنیا و آخرتش آباد خواهد شد. رهبر انقلاب ۱۳۷۸/۰۵/۰۸ @momahedin