🏘آپارتمان‌نشینی و خدا🏡 🌸 بسیاری از موجودات زنده برای خود خانه مشخصی می‌سازند و از آن حد تجاوز نمی‌کنند، جز انسان که همه مراتب وجود را طی می‌کند و هیچ‌جا نیز آرام و قرار نمی‌گیرد. دلیلش این است که خانه انسان در این دنیا نیست و او اینجا «غریب» است. «غریب» کسی است که از وطن، شهر و خانه‌اش دور شده است. و وطن ما ملکوت الهی است. اما ... اما در همین چاردیواری دنیا، و در همین قوطی کبریت‌های آپارتمانی، می‌توان با اخلاق و معنویت نفس کشید و زندگی کرد، اصلا با معنویت و حضور خدا در زندگی است که خانه از حالت "چاردیواری" به وسعت خدا، فراخ می‌شود. از آن طرف، هر چقدر حضور خدا در خانه و زندگی کمرنگ باشد، خانه گرچه ۵۰۰ متری باشد، تنگ و تاریک به چشم می‌آید نه خانه بلکه به تعبیر باباطاهر: «جهان با این فراخناکی تنگت آیو» خداوند می‌فرماید: 🔸مَن أعرَضَ عَن ذِكرِي فإنّ لَهُ مَعِيشَهً ضَنكاً و نَحشُرُه يَومَ القيَامَهِ أعمَی؛ هر کس به من و یاد من پشت کند، زندگی تنگ و تار را تجربه می‌کند و ما آنها را در قیامت کور محشور میکنیم.🔸 از آیت الله بهجت (ره) نقل شده است که آن عالم (ملکوت و قیامت) عالم وسیع و اَوسَعی است، همه حضور است؛ مثل این عالم چهار دیواری نیست. گذشته و حال و آینده در آنجا یکی است. ✍مسلم گریوانی کانال باران معنویت👇 💧@barane_manaviyat 💧