آب‌خواهی یا آب‌پاشی در ایران باستان 💧از آداب مهم ایرانیان که تا حدود سده ششم برقرار بوده، جشن تیرگان و #مهرگان است که برای آب‌خواهی و آب‌پاشیدن به کناره جوی‌ها و کوه‌های پر آب می‌رفتند. 📙 در ص۶۳ ترجمه محاسن اصفهان (که اصل آن به قلم مافروخی در سده پنجم نوشته شده و آوی آن را در سده هفتم برگردان کرده است) می‌خوانیم: @Mostabin 🌧 و در ديه قالهر... بر ده فرسنگى ابروز، كوهى هست از يك نيمه آن كوه، مانند عرق از تن، آب مى‏چكد و آن آب، هيچ قرار نمى‏گيرد و روان نيز نمى‏شود. هر سال روز تير از تيرماه، رُستايان آن نواحى در دامن آن كوه جمع شوند، هر يكى از ايشان ظرفى بر دوش، و فهرى در دست، و يك‏يك نزديك آن كوه مى‏رود و آن فهر را بر آن كوه مى‏زند، و مى‏گويد: اى بيد دخت! پاره‏اى از اين آب مرا ارزانى دار جهت معالجت فلان رنج كه دارد. هم در ساعت، آن رشحات از مواضع متفرّقه به يك مقام جمع مى‏گردد، و روان مى‏شود، و تمامت ظروف را يكايك بر تعاقب پر مى‏گرداند، و در آن سال به معالجت هر دردى و رنجى كه عارض مى‏شود، استعمال كرده، شفاى كلّى مى‏يابند. 🔖 روز تیر = ۱۳ هر ماه فهر = سنگ بید دخت / بیدخت = سیاره ناهید یا زهره #مستبین در ایتا https://eitaa.com/Mostabin در تلگرام https://t.me/AlMostabin