بخش هفتم خطبه فدکیه در نسخه خطیِ در حال تحقیق ثم جلست و قالت ما قلت سرفا و لا اقول شططا الحمد لله المحمود بنعمته المعبود بقدرته المطاع بسلطانه المرهوب من عذابه المرغوب الیه فیما عنده الذی بعظمته و قدرته ابتغی من فی السماوات و من فی الارض الوسیلة الیه فنحن وسیلة الله الی خلقه و نحن آل رسول الله و نحن جنب الله و عینه و ورثة انبیائه و ان الله عزّوجلّ بعث أبی رسولا الیکم. سپس نشست و فرمود: من حرف بیهوده نمی‌زنم [پس خوب گوش کنید!] از خدا تشکر می‌کنم؛ او را به خاطر نعمت‌هایی که به همه‌مان داده تحسین می‌کنم. خدایی که به علت قدرت بالایش اطاعت می‌شود. آن خدایی که وقتی عذاب می‌کند هیبتی از خود نشان می‌دهد که همه از او حساب می‌برند. خدایی که به خاطر مهربانی‌هایش، به او دلبستگی و علاقه ایجاد می‌شود. چنان عظمت و قدرتی بی‌جایگزین دارد که همه مخلوقاتش در آسمان و زمین به دنبال پیدا کردنِ «وسیله»‌ای برای نزدیک‌شدن به او هستند. (نزدیک‌شدن به آنچه او می‌پسندد.) و ما اهل‌بیت پیامبر همان «وسیله»‌ایم که خدا قرار داده تا مخلوقاتش از آن بهره ببرند. ما خاندان رسول خداییم. ما همان جنب الله هستیم (که در قرآن فرموده* برخی مردم در روز قیامت به‌سبب کم‌کاری در حق ما حسرت می‌خورند.) ما وارثان انبیا هستیم. خدای متعال پدر مرا، محمد را به سوی شما فرستاد. * اشاره به این آیه: أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى‏ عَلى‏ ما فَرَّطْتُ في‏ جَنْبِ اللَّهِ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرين‏ - این‌ها را بگو، تا مبادا کسی در قیامت بگوید: «افسوس بر من از کوتاهی‌هایی که در حق جنب الله کردم و آیه‌ها و احکام الهی را به‌مسخره گرفتم!» [سوره مبارکه زمر، آیه 56] #نحن_وسیلة_الله_الی_خلقه @mTatbiqy