من به همون اندازه ای که سنگ دل و عوضی و بی درک بودم، پناه هرکی هم که تنها بود، بودم. به همون اندازه ای که روانی و خشک بودم، مرام و معرفتم داشتم. در هر حال، از ما که گذشت، زندگی هم تموم شد. اما این رسمش نبود. ای بابا .. چی دارم میگم