✍🏻 دگردیسی مسعود و دار و دسته؟! 🔲 تحولات اقلیم کردستان در ارتباط با ایران ظرف هفته‌های اخیر آنچنان سریع و غافلگیرکننده بوده است که کمتر تحلیلگر و ناظری می‌تواند پابه‌پای آن گام برداشته و تصویر دقیقی از شرایط نوین بدهد. این تحولات با سفر نچیروان بارزانی به تهران آغاز شد که ابتدا برخی از کارشناسان نسبت به سطح استقبال از او انتقادهایی را مطرح کردند. ▪️اما اتفاقات حین و پس از حضور بارزانی در ایران و دیدار با مقامات ارشد نظام جمهوری اسلامی، آبستن چنان دگردیسی‌ای در رفتار و گفتار رئیس اقلیم کردستان بود که همان تحلیل‌گران را شگفت‌زده و مجبور به عقب‌نشینی کرد. ▪️برای نمونه، او در دیدار با رئیسی تاکید کرد که عقل سلیم اجازه نمی‌دهد رابطه با رژیمی (اسرائیل) که در بدترین موقعیت خود قرار دارد را به روابط با کشور قدرتمند و دوست (ایران) ترجیح دهیم. 👈🏻 توئیت خاص نچیروان با کلیدواژه "شرفیاب شدم" نیز نشان از یک تغییر لحن واضح داشت که هیچ به مذاق رفقای گرمابه و گلستان حاکمان اقلیم خوش نیامد. ▪️اما مواردی از قبیل سخنان نچیروان بارزانی در کنفرانس خبری اربیل، ممنوعیت تبلیغ علیه ایران در شبکه‌های این اقلیم و سلب تابعیت از برخی رهبران شبه‌نظامیان کرد ایرانی حاضر در اربیل، پالس‌های مثبتی را از سوی بارزانی‌ها به‌سمت تهران مخابره کرد. 🔰 اما این تحول چرا و چگونه اتفاق افتاد؟ 1️⃣ بی‌تردید وعده صادق ورای پیام‌های نظامی - سیاسی به رژیم صهیونیستی و تنبیه تل‌آویو، تاثیر بسزایی در دستگاه تصمیم‌سازی حکومت‌های منطقه به‌جای گذاشته است. در یک تصویر کلان، باکو، اربیل و پایتخت‌های عربی که در مدت اخیر به ائتلاف‌سازی با اسرائیل در سایه خروج آمریکا از منطقه دل بسته بودند، با این واقعیت مواجه شدند که اسرائیل برای محافظت از خود در مقابل سیل موشک و پهپادهای ایرانی نیاز به حمایت آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلیس و حتی برخی از کشورهای منطقه پیدا کرد. پس از وعده صادق، این پرسش بدیهی در این پایتخت‌ها مطرح شد که چنین رژیمی چگونه تاب و توان دفاع از آنها را در برابر تهدید برساخته ایران خواهد داشت؟! 2️⃣ اقلیم کردستان از زمان ناکامی همه‌پرسی تجزیه‌طلبانه در سپتامبر 2017 که نباید نقش حاج‌قاسم و الحشد الشعبی را در آن کمرنگ دانست، روزبه‌روز تضعیف شده و علاوه بر از دست دادن برخی حوزه‌های نفت‌خیز، با بحران‌های اقتصادی - اجتماعی بسیاری در یک‌سال اخیر مواجه شده و موقعیتش رفته‌رفته در برابر دولت فدرال در سایه احکام دستگاه قضائی عراق، تضعیف شده است؛ آن‌هم چه در سطح سیاسی و چه در سطح اقتصادی. ▪️ سیاست‌های اقلیم در دو سه سال اخیر راه به جایی نبرده و دو ضربه موشکی ایران به اربیل، این دلالت را برای تصمیم‌سازان کُرد داشته است که تبدیل شمال عراق به حیاط خلوت اسرائیل به‌منظور اقدام علیه ایران، نه‌تنها راهکار نبوده بلکه باید به‌عنوان یک تهدید عمیق راهبردی تلقی شود؛ تهدیدی که حتی می‌توانست به ورود نظامی سپاه پاسداران به اقلیم منجر شود. 👈🏻 البته علی‌رغم همه این گام‌های مثبت، خوش‌بینی مطلق به اقدامات کنونی حکومت بارزانی (با توجه به تجربه زیسته و میزان اثرگذاری موساد در دکترین امنیتی پیشمرگه) می‌تواند منجر به اشتباهات محاسباتی شود. مرور زمان و تحولات پیش‌ِرو، بهترین محمل راستی‌آزمایی گفتارها و اقدامات اخیر است که البته تا همین حد نیز از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردارند. 👈🏻 واضح است که این‌بار میدان و موشک راه را برای گفتمان‌ها و مذاکره‌ها هموار ساخت و الیگارشی اقلیم را وادار به تغییر رویه کرد. حکومت اربیل احتمالا نه آخرین بلکه اولین قطعه از دومینوی سفرهای هیات‌های منطقه‌ای به تهران در دوره پس از وعده صادق خواهد بود. 🔴 👇 @bidariymelat