⭕️ صلاة ⭕️ 💠 دومین پیش‌فرض شروع مطالعه‌ی قرآن کریم، اقامه‌ی صلاة است (بقره،۳). یعنی ابتدا باید امکان صلاة را بپذیریم و به دنبال اقامه‌ی صلاة باشیم و سپس با مطالعه‌ی قرآن، نحوه‌ی صلاة را از اللّه تعالی اخذ کنیم (همانند مطلب قبل که ابتدا باید امکان وجود غیب را بپذیریم و سپس از قرآن برخی مصادیقش را اخذ کنیم) . اما صلاة یعنی چه؟ 💠 بررسی دو ریشه‌ی «صلو» و «صلی» مهم است. در مقاله‌ی «ریشه‌یابی ماده «صلی» و نقش آن در فرایند ترجمه و تفسیر قرآن کریم» روشن شده است که اصل معنای «صلی»، «ملازمت» است و در مقاله‌ی «درنگی بر واژه‌ی قرآنی صلاة» روشن نشده است که اصل معنای «صلو» چیست. آنچه رایج و مشهور است این است که صلاة را «توجه و انعطاف» یا «دعا» معنا می‌کنند. یکی از ملاک‌های یافتن معنای درست یک کلمه آن است که اگر در جملات مختلفی در همان متن «جایگزین» شود، جمله هم معنادار باشد. پس آیا «إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَـٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا» (احزاب،٥٦) به این معنا است که اللّه برای پیامبرش دعا می‌کند؟! بی‌معناست. اما به نظر معنای «توجه کردن» به معنای اصلی نزدیک‌تر باشد. به نظر هر دو ریشه‌ی «صلو» و «صلی» به معنای «ارتباط گرفتن» است و اولی برای ارتباط گرفتن فرد با فرد است و دومی برای ارتباط گرفتن و ملازمت فرد با شیء است و اگر این معنا را در آیات قرآن جای‌گذاری کنید ساختار جمله حفظ می‌شود و بامعنا می‌شود. 💠 حال چگونه این ارتباط‌گیری پیش‌فرض مطالعه‌ی قرآن است؟ اینگونه که با اثبات وجود اللّه و توجه به #پیوستگی_هستی و اصل علیت، به این نتیجه می‌رسیم که راه برای ارتباط گرفتن موجودات با یکدیگر باز است و می‌توان موانع ظاهری را رفع کرد و اگر خدایی وجود دارد می‌توان با او ارتباط برقرار کرد. چون هم او بنابر برهان نظم قصد دارد ارتباط بگیرد و مانعی برایش نیست و هم راه برای ما باز است. بنابراین اصل امکان برقراری ارتباط با اللّه ممکن است و بنابراین برای اخذ نحوه‌ی زندگی در این دنیا باید به دنبال ارتباط با او باشیم و برای آن قیام کنیم چون اگر این جستجو را عیان نکنیم نتیجه حاصل نمی‌شود (مانند آدرس پرسیدن از دیگران برای رسیدن به مقصد). بنابراین اقامه‌ی صلاة به معنای «برجسته‌سازی و عیان کردن ارتباط‌گیری» است و به عنوان پیش‌فرض مطالعه‌ی قرآن است. یعنی فرد باید به دنبال ارتباط با اللّه باشد و برای آن تلاش کند تا به این نتیجه برسد که باید قرآن را بخواند.