ای پیامبر خدا! دیگر غم و اندوهم هميشگى و جاودان است، و شب‌هایم همراه بيدارى و بی‌قراری. غم هرگز از دلم رخت نبندد و نرود تا این‌كه خداوند همان منزلی را كه تو در آن مقيم شده‌اى را برايم برگزیند و بمیرم و به تو ملحق شوم. غصّه‌اى دارم بس دل‌خراش و دل‌خون‌کن. و اندوهى دارم هيجان‌خیز و غم‌انگيز. چه زود ميان ما جدایى افتاد. من شکایتم را به‌سوی خدا می‌برم.. اى رسول خدا! بر تو سلام و درودى می‌فرستم، درودِ وداع‌كننده‌اى از روی محبّت و دوستی، و نه درود خشمگين و رنجيده و دل‌تنگ، پس اگر از این‌جا برگردم از روى ملامت و دل‌تنگى‏ و خسته‌شدن نيست، و اگر بمانم از روى بدگمانى به وعده‌اى كه خدا به صابران داده نیست. آه و وای! صبر می‌کنم كه صبر وشکیبایی مبارک‌تر و زيباتر است..