. 🔶لکنت زبان 🖌 حسین کاظم زاده زبان نخبگان ما برای یاری کشور در توضیح افتخاراتش الکن است، این به صورت طبیعی در جامعه سرریز می‌شود همراه با احساس ناامیدی فراگیر. دلایل زیر این لکنت را ریشه‌یابی می کند: ۱. حوزه و دانشگاه به لحاظ مبانی اعتقادی، با حرکت توفنده و جهانی انقلاب، فاصله دارد. علوم انسانی دانشگاه ما، ترجمه زیست بوم فرهنگ دیگری غیر از ایران است و نظام آموزشی حوزه، طلبه را برای مسائل امروز جامعه آماده نمی کند. داروی شفابخش، رجوع به مکتب علمی امام است. ۲. در سبک زندگی نخبگان ما، اتصال به مراکز و جریانات و افراد پیشران کشور وجود ندارد، چشم نعمت بینمان، معیوب شده است و تنها عقب ماندگی هامان را می بینیم. باید فردو و نطنز را از نزدیک دید، نفس گرم فخری زاده و روایت زحماتش برای هسته ای را باید نوش جان می کردیم، کاظمی آشتیانی و رویان را، خانواده های شهداء، مجاهدان عرصه تولید ملی و... این لیست را اصلا تکمیل کنیم. ۳. باور نداریم، مردم کشورمان و الگویی که مشغول ساختش هستند، دشمن دارد و طرح دشمن برای زمین زدن این حرکت را نمیدانیم. داستان شیطان و فریب آدم را در قرآن بخوانید که چه طور انسان را با غفلت از خود زمین میزند. ۴. ارتباط دائم و مستمر خود را با مردم حفظ نداریم. حقایق جامعه را باید در بستر این ارتباط رصد کنیم و اسیر فضای رسانه ای، جوگیر نشویم. ۵. سبک عدالت خواهی ای که نه تکمیل کننده طرح دشمن باشد و نه محافظه کار و ماله کش را بلد نیستیم و دائم اسیر افراط و تفریط هستیم، در این جهت، سبک عدالت خواهی رهبری قابلیت تحلیل و پی گیری دارد. @najmnews