(🌱´✿✍) 2⃣ قسمت_دوم 😓📗خانواده حریف حاجی نمی شدند. اصلا او را نمی دیدند که بخواهند حریفش بشوند. همیشه جبهه بود گاهی هم یکی دو روز می آمد کاشان. 📗در عملیات فتح المبین پایش بدجوری مجروح شد. چند روز در بیمارستان بستری شد بعد هم آوردنش خانه. خانواده اش گفته بودند دیگر فرصتی بهتر از این پیدا نمی شود مادر گفته بود اگر برای او زن بگیریم پابند می شود و این طوری کمتر به جبهه می‌رود یکی از دوستانش همان روزها ازدواج کرده بود. به او گفته بود: "خانمم یه دوست داره که خیلی ازش تعریف می کنه فکر می کنم اصلا آفریده باشنش برای تو همان جا آدرس دختر را به او داده بود. او هم آدرس را به مادر داد. مادر کلی ذوق کرد امان نداد آن روز تمام شود چادرش را سر کشید و رفت خواستگاری. 😁📗مادر وقتی از خواستگاری برگشت روی پایش بند نبود با آب و تاب شروع کرده به تعریف کردن از دختر. او نگاهش به مادر ولی دلش جای دیگری بود. از نگاهش می شد به راحتی حس بی تفاوتی را حدس زد این بی تفاوتی تا وقتی بود که ما در لابلای حرف هایش اسم دختر را گفت. او همین که کلمه زهرا را شنید تکان خورد، خیره شد به مادر و جور خاصی پرسید: "گفتی اسمش چی بود؟ مادر گفت: زهرا! او یک آن احساس کرد آن حالت قبضی که به خاطر دوری از جبهه گرفتارش شده بود تمام شده احساس کرد تمام درهای بسته آسمان به رویش باز شده اند. 💍📗.... سال ۶۱ بیستم مهر ماه عقد کردیم. عقدمان به همان سادگی بود که فکرش را می‌کردیم. صبح فردای عقد رفتیم دارالسلام؛ گلزار شهدای کاشان. خیلی از شهدا را می شناخت و خاطراتی از آن ها برایم تعریف می کرد. من خیلی چیزها درباره جنگ و بچه‌های جنگ شنیده بودم ولی صحبت های او چه چیز دیگری بود، به من دیده تازه ای می داد از لحظه ای که خطبه ی عقد را خواندند همه چیز برایم رنگ و بوی دیگری پیدا کرد تمام عشقی را که یک زن میتواند به همسرش پیدا کند، ظرف همان چند ساعت گویی یکباره در دل من به وجود آمده بود. ◀️ ادامه دارد... ⌈🌿° @namaktab_ir ○°.⌋