•••
هوالحکیم
بسیاری، روز و شب، ما را به تحولات عظیم در مناسبات اجتماعی و سیاسی دعوت می‌کنند و ساخت آینده‌ای را به ما وعده می‌دهند. نقطه آغاز تحولات و شکل‌گیری مناسبات در چارچوب ذهنی آنان غالبا آن "بیرون" است. سیاست و مدنیتِ ایده‌آل و آرمان‌شهر در نگاه‌شان آن "بیرون" سامان می‌یابد؛ حتی اگر به الهیات دینی مجهز باشند، "حتی یغیّروا ما بانفسهم" را بیرون از خود و در شکل‌گیری اجتماعیات و "کمپین" محدود می‌کنند. عموما تربیت و #تهذیب_نفس و به تعبیری "درون" یا از نگا‌ه‌ها غایب است یا "نقطه آغاز تحولات" نیست. نگاهی به اطراف‌مان بیاندازیم. پر است از این گروه‌ها و طیف‌ها با چنین نگاهی. اما زهی خیال باطل! از نگاه بزرگان وام می‌گیرم. جایی که نقطه آغاز عدالت اجتماعی را تحقق عدالت فردی معرفی می‌کنند. رهبری اخیرا فرمودند: "حالا فرض کنید در مورد #عدالت؛ البتّه یک مصداق مهمّ عدالت رفع نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی و مانند اینها است امّا فقط این نیست؛ این یک قلم عمده‌اش است. عدالت از قضاوتهای شخصی ما شروع میشود؛ عدالت از عمل شخصی ما، حرف زدن ما، داوری‌های ما در مورد اشخاص، در مورد کارها شروع میشود. وَ لا یَجرِمَنَّکُم شَنَآنُ قَومٍ عَلی اَلّا تَعدِلوا اِعدِلوا"(مائده ۸) ؛ یا جایی دیگر درباره #آزادی تعبیری دارند: "آزادی خیلی مهم است. [اما] مهم‌ترین بخش نظریّه‌ی آزادی در اسلام، آزادی از این چهارچوب مادّه است". تعبیر مشابهی از شهید آوینی هم هست که نوشته بود: "آزادی در نزد ما به معنی قطع تعلق است نه نفی حدود". انقلاب اسلامی نیز در کلام امام، انقلابِ توامانِ آفاقی و انفسی است. شخص امام بیش از شصت سال مشغول جهاد اکبر و عدالت شخصی است آنگاه عَلم مبارزه اجتماعی برمی‌دارد. انقلاب اجتماعی پس از گذشت هشتاد سال از عدالت شخصی امام رخ می‌دهد. البته او منحصر به فرد نبود بلکه تُراث شیعه را در عصر غیبت اندوخته بود. الغرض! اولا در این بازار مکاره سیاست و عدالت و آزادی، و در این ساعات و لحظات پایانی رمضان، پیش و بیش از هرچیز، این نفس سرکش را دریابیم. ثانیا به شطحیات برخی گوش مسپاریم که این اجتماعات عظیم در مناجات و شب‌زنده‌داری‌ها و عبادات را پوسته دین و مناسک‌زدگی معرفی می‌کنند. این شب‌بیداری‌ها از قضا مغز دین است و پیش‌نیازی لازم برای "حتی یغیّروا ما بانفسهم".
✍️ امید رامز
🆔@namiramag 👈 عضویت