#یادداشت_روز_بیستم
#در_باب_طلبگی
#لذت_های_طلبگی
بالاترین لذت طلبگی از نظر این قلم داشتن یک کسره است که عنوان ما را به
#اشرف_ممکنات گره می زند. وقتی
#چوب_بارگاه ائمه علیهم السلام از این کسره شرف می گیرد و بوسیدنی می شود، انسان ذی شعور مختار که این نسبت را با
#اختیار و
#اشتیاق برای خود برگزیده قطعا جای خود دارد.
حقیقتا لذتی بالاتر از
#اتصال_به_امام_عصر عجل الله تعالی فرجه نیست. همانطور که بلاتشبیه سربازان سردار سلیمانی کلاه این سربازی را تاج افتخار خود می دانند.
اما این لذت را چه کسی
#درک می کند؟
اگر
#حوزه_علمیه را پادگان سربازی امام زمان بدانیم، کسی سرباز این پادگان است که پذیرفته باشد یکی از نقش های سربازی حضرت را به عهده بگیرد. کسی که
#مسلح به سلاح طلبگی و
#ملبس به لباس آن باشد. کسی که راهی غیر از این
#سربازی را در سر ندارد و هیچ راهی جز نگاه به فرمان فرمانده را در دل نمی پروراند.
لذت در این دنیای پرچالش به
#فنا_شدن در اراده فرمانده است و نادیده گرفتن خواسته های دنیایی خود. برای سربازی که دل به دل فرمانده داده فرقی نمی کند که کجا
#خدمت می کند. او سعی می کند در جایی خدمت کند که
#بیشترین_منفعت را به فرمانده برساند.
شهید عزیز
#حاج_قاسم_سلیمانی اگر می خواست می توانست رئیس جمهور شود و در این منصب به جامعه خدمت کند، اما لذت خود را در
#رضایت_فرمانده می بیند و زدودن غم دل او را با حضور در
#میدان های پر آتش و خاک آلود و خطرناک ترجیح می دهد.
انتخاب
#مسیر_طلبگی با این نگاه، چیزی جز لذت نیست. زیرا همیشه خود را ذیل نگاه فرمانده می بیند و اتصال خود را همیشه برقرار می داند. او با تمام
#توان_خود را آماده می کند و تا پای جان
#تلاش می کند و شاید در دل این بیت شعر را زمزمه می کند که:
تو
#بندگی چو غلامان به شرط مزد نکن
که
#خواجه خود روش بنده پروری داند.
@masirtalabe