آن مرد الهی رفت و چیزی طول نکشید که رفیق ما آمد؛ در حالی كه غسل کرده بود و عرق از سر و صورت او می‌چکید. به او گفتم: «مؤمن! چه شد؟ قضیه چه بود؟» گفت: «صبح که بیدار شدم، دیدم غسل بر من واجب شده است؛ ولی برای كاری عجله داشتم. گفتم: حالا می‌روم سراغ كارم و بعد از آن، می‌روم غسل می‌كنم. وضو گرفتم و رفتم؛ اما غسل را فراموش کردم و نماز ظهر و عصرم را هم بدون غسل خواندم. ناهارم را هم خوردم و آمدم به شما سری بزنم، تا اینكه آن آقا این حرف را زد و یادم آمد كه غسل برایم واجب شده بود. دویدم و رفتم غسلم را انجام دادم و نمازم را هم هنوز نخواندم». آن ولی خدا گفته بود: «بوی تعفنش، محله را گرفته است». بله برادر من! هر عملی یك اثری دارد؛ مثلاً وقتی وضو گرفتی، یک نورانیتی با تو هست که خودت نمی‌بینی، من هم نمی‌بینم؛ اما آن‌ها که چشمشان باز است، می‌بینند. وضو نداشته باشی، یک گرد و غباری اطراف تو دور می‌زند. من نمی‌بینم؛ ولی آن‌ها که می‌بینند، می‌فهمند. اما اگر جنابت باشد، ظلمت می‌شود و همان بوی تعفنی را دارد كه ماشین‌های تخلیه چاه فاضلاب دارند. همۀ احکام الهی این‌طور است و هر عملی اثری دارد. وقتی کسی با حقیقت باشد، حقیقت جلوه‌ای در وجود او دارد که پیدا است. آن‌ها که می‌دانند، در پیشانی افراد می‌خوانند. ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔻کانال رسمی آیت الله ناصری 🔷@naseri_ir