ادامه مطلب قبل... 🔻 اگر کسي به سجده افتاد و مشغول ذکر «سبحان الله» شد، دريچه‌ها باز مي‌‌شود و اين ذکر، تيغ‌هايي که نفس دارد را ضعيف مي‌کند، هر نفسي و هر تيغي که باشد. 🔸 حالت سجده، چراغي در دل انسان روشن مي‌کند. هرگاه چراغ روشن شد، نگهداري چراغ مهم مي‌شود و کار مي‌خواهد. مانند به دنيا آمدن کودک است، اما کودک باطني و معنوي، که بايد رشد کند. تولدي نو مثل تولد يحيي و عيسي عليهما السلام. 🔹 ولي به اين مقدمات خيلي بايد ملتزم شد و ذکر بايد مداوم و مناسب باشد. ذکر «سبحان الله» قبل از ذکر يونسيه خوب و مفيد است و انسان را به حالت حضور مي‌رساند و در اين هنگام است که زمان ذکر يونسيه فرا مي‌رسد که بگويد: «لا اله الّا انت سبحانک اني کنت من الظالمين» 🔸 اين ذکر نه تنها موانع را زايل مي‌کند که مقتضي را هم ايجاد مي‌کند. اگر انسان در امور معنوي حتي رزق نداشته باشد، سجده برايش رزق مي‌آورد و اين امتياز انسان است. اگر مکتوب نباشد، مکتوب مي‌شود؛ 🔹 به شرط اينکه از ناحيه ما طلب باشد. طلبمان را خراب نکنيم. خودمان را فريب ندهيم، به کم قانع نباشيم.‌ ‌ ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 🔺کانال رسمی نشر آثار حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌