* 🔻 لازمه محبت، تلاش براي رسيدن به محبوب و تحصيل رضايت اوست؛ زيرا هيچ ‌گاه نمي‏ تواني تمام شب را بخوابي و بگويي اهل محبتم. 🔸خداوند به حضرت موسي مي ‏فرمايد: كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ إِذَا جَنَّهُ‏ اللَّيْلُ‏ نَامَ‏ عَنِّي‏؛ دروغ مي‏گويد كسي كه گمان مي ‌کند من را دوست دارد؛ در حالي که وقتي شب او را فرا مي‌ گيرد، غافل از من مي ‌خوابد. 🔹هر محبي، دوست دارد با محبوب خود خلوت کند و با او باشد. هر محبي تلاش مي‌کند همان ‌طور باشد که محبوبش مي ‌خواهد و مو به مو دستورات او را عمل کند، تا به رضايت او دست يابد؛ لذا هر چه محبت سالکي بيشتر مي‌شود، اطاعت و تبعيت او از دستورات شرعي افزايش مي‌يابد. 🔸محب نسبت به محبوب و هر چه به او تعلق دارد غيرت پيدا مي‌کند؛ لذا نمي ‌تواند از کنار خواسته ‌هاي محبوب خود، راحت بگذرد؛ حتي اگر يک مستحب و مکروه کوچک باشد. 🔹 اگر واقعاً اهل محبتيم، يا خواهان رشد هستيم، نبايد شبى از دست ما برود، اصلاً خواب معنا ندارد. خوابى كه رفع ضرورت كند، لازم است؛ اما بيش از آن، مايه ضرر و خسران است. 🔸 به قول حافظ: قومي به جدّ و جهد گرفتند وصل دوست قومي دگر حواله به تقدير می کنند ‌ ‌ ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔺کانال رسمی نشر آثار حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌