* 🔻محبت، بدون سعي و تلاش اوليه به‌دست نمي ‌آيد؛ چون محبت، فرع ‏بر معرفت است. انسان، مادامي که کسي را درست نشناسد، نمي‌تواند به او علاقه و محبت داشته باشد. 🔸از طرفي معرفت هم فرع بر جهاد و تلاش عملي است. معرفت، فرع رياضات شرعي است تا با انجام آن‌ها، نفس از تعلقات عادي دست بردارد و مستعد معرفت بشود. 🔹انسان، تا با جهاد با نفس، قلب را از تاريکي و سختي نجات ندهد، نور معرفت در آن نمي‌تابد. قرآن هم مي‌فرمايد: وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللهَ لَمَعَ الْمُحْسِنينَ؛ و آن‌ها كه در راه ما [با خلوص نيّت] جهاد و تلاش كنند، قطعاً به راه ‌هاى خود، هدايتشان خواهيم كرد؛ و خداوند با نيكوكاران است. 🔸من بايد با جهاد نفس از اين اسارت بيرون بيايم، تا به معرفت و محبت برسم. من كه حتي محدود دايره محبتم‏ همان محدود دايره نفس است و شياطين فريبم مي‌دهند، بايد از زواياي نفساني -ولو بالنسبة- خارج و بر نفسم مسلط بشوم، تا بتوانم خودم را بشناسم، خداي خودم را بشناسم و معرفت‏ پيداكنم. 🔹در چنين شرايطي، هنگام خواب ديگر به‌ سبب محبت، اصلاً خوابم نمي‏ برد و حالتي به دلم حاكم است كه با خداي متعال ارتباط دارد و مجذوب حق تعالي است. 🔸بله؛ اين جذبه، از همه آن اعمال بالاتر است؛ منتها بدون سعي و تلاش به‌دست نمي ‌آيد. اين محبت را اگر به كسي دادند، جنسش از آن عمل بالاتر است. كسي كه مرتّب به نماز مستحبي مي ‌ايستد -كه بايد هم بخواند و بايد هم ما بخوانيم- براي اين است كه به آن محبت برسيم و جنس ذاتمان و صفاتمان و روحمان ‏يك جنسِ محبّتي بشود. 🔹همان کسي هم كه مي‏خواهد اهل محبت بشود، تنها راهش سعي و تلاش و عمل صالح و ارتقاي نيت خالص است. ‌ ‌ ┄┅═✧❁••❁✧═┅┄ 🔺کانال رسمی نشر آثار حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 👉🏻 @nasery_ir ‌ ‌